Ο Αλέξης Τσίπρας μπορεί να έχει παραιτηθεί από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ουδέποτε έφυγε πραγματικά από το πολιτικό προσκήνιο. Είναι εν ενεργεία βουλευτής, έστω και μονίμως σιωπηλός, εντός Βουλής. Άπαντες σχεδόν τον βλέπουν να εξετάζει σενάρια επιστροφής, αλλά όχι στον υπό δημοσκοπική καθίζηση ΣΥΡΙΖΑ. Και ενώ επισήμως όλα διαψεύδονται, το ερώτημα αιωρείται στην πολιτική ατμόσφαιρα: Ποιοι βλέπουν με ανησυχία μια πιθανή επανεμφάνισή του;
Ενδεχόμενη επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ είπαμε ότι μάλλον φαντάζει απίθανη και ούτε ο ίδιος την επιθυμεί. Το κόμμα, υπό την ηγεσία του Στέφανου Κασσελάκη, άλλαξε πρόσωπο και ρητορική, ενώ στη συνέχεια υπό την ηγεσία Φάμελλου κινείται στη μετριότητα, δημοσκοπική και όχι μόνο. Αν οι εξελίξεις είναι τέτοιες και διαφανεί νέο «κόμμα Τσίπρα», τότε πλην Πολάκη-Παππά και κάποιων ακόμα «επωνύμων» που θα κρατήσουν την ταμπέλα και τη σφραγίδα του ΣΥΡΙΖΑ, σχεδόν όλοι οι υπόλοιποι θα σπεύσουν εκεί.
Η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ πιθανόν να βλέπει με προβληματισμό την ιδέα επανεργοποίησης Τσίπρα. Όχι γιατί απειλεί άμεσα τον Νίκο Ανδρουλάκη, αλλά επειδή ένα κομμάτι του προοδευτικού ακροατηρίου, που δεν πείθεται ούτε από τον κ. Κασσελάκη ούτε από τον κ. Ανδρουλάκη θα μπορούσε να στραφεί ξανά προς τον Τσίπρα. Αν ο πρώην πρωθυπουργός πείσει ότι έχει επαναπροσδιοριστεί, θα μπορούσε ίσως να «σπάσει» το ταβάνι του ΠΑΣΟΚ σε μια συγκυρία στασιμότητας.
Η Ζωή Κωνσταντοπούλου έχει κατοχυρώσει ένα διακριτό κοινό, το οποίο πολύ δύσκολα θα την εγκαταλείψει για έναν «σε μετεξέλιξη» Τσίπρα. Εξάλλου, ο ίδιος δεν είναι πια εκείνος του 2012-2015. Ο κ. Κασσελάκης, ο κ. Βαρουφάκης και ο κ. Λαφαζάνης δεν μπαίνουν καν στη συζήτηση για σύμπλευση -οι γέφυρες έχουν καεί. Η πολυδιάσπαση της Αριστεράς φαίνεται αναπόφευκτη και η πιθανή επιστροφή Τσίπρα ίσως επιταχύνει επίσης μια νέα διχοτόμηση ή τριχοτόμηση της «Νέας Αριστεράς». Αρκετοί εκεί δεν θέλουν ούτε να ακούνε το όνομα του πρώην πρωθυπουργού, ενώ κάποιοι τον βλέπουν θετικά. Τέλος, ορισμένα μεμονωμένα πρόσωπα δείχνουν έτοιμα και το έχουν πει δημοσίως να ακολουθήσουν τον κ. Τσίπρα: ο Βασίλης Κόκκαλης, ο κύριος Κεδίκογλου ίσως και άλλοι βουλευτές ή νυν και πρώην στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, εφόσον υπάρξει σοβαρό σχέδιο.
Από την άλλη, η Νέα Δημοκρατία πιθανόν να μην ανησυχεί, ίσως μάλιστα και να βλέπει την επιστροφή Τσίπρα θετικά. Από το 2016 έως το 2023, ο τότε πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δεν κατάφερε να απειλήσει σοβαρά τον Κυριάκο Μητσοτάκη ούτε καν σε επίπεδο δημοσκοπήσεων. Μια τέτοια επιστροφή μπορεί μάλιστα να συσπειρώσει εκ νέου την αποσυσπειρωμένη και απογοητευμένη σε σημαντικό βαθμό συντηρητική βάση ξυπνώντας τα «αντι-ΣΥΡΙΖΑ» αντανακλαστικά της.
Φοβούνται, λοιπόν, κάποιοι τον Τσίπρα ως ιδέα, όχι απαραίτητα και ως πολιτικό οργανισμό. Ενώ κάποιοι εύχονται αυτό το come back για διαφορετικούς λόγους ο καθένας. Η απουσία του, πάντως, δείχνει να δημιουργεί ένα κενό στον χώρο της Αριστεράς. Όχι γιατί οι άλλοι δεν είναι ικανοί, αλλά επειδή κανείς δεν διαθέτει το προσωπικό εκτόπισμα που είχε ο ίδιος. Αν βέβαια τελικά επιστρέψει, δεν θα έχει το πλεονέκτημα του «νέου» ή του «αντισυστημικού», αλλά ίσως να διαθέτει την ωριμότητα του «παλιού που έμαθε». Το ερώτημα είναι αν υπάρχει πολιτικός χώρος γι’ αυτόν και αν ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας είναι έτοιμο να τον ακούσει ξανά ύστερα από όσα είδε, έμαθε και έπαθε από τη διακυβέρνησή του.
Εφημερίδα Απογευματινή
