Ακόμα και για τους πιο καλόπιστους παρατηρητές είναι περισσότερο από προφανές ότι η ελληνική εξωτερική πολιτική έχει πλέον εξαντλήσει τα όρια του πειραματισμού -αν υποθέσουμε ότι πρόκειται περί αυτού- με τον άνευ όρων κατευνασμό προς άπαντες.
Αυτή η πολιτική όχι μόνο δεν έχει αποδώσει αλλά πλέον έχει σωρεύσει βαρύ αρνητικό φορτίο το οποίο η χώρα θα είναι δύσκολο να αποτινάξει ακόμα κι αν αύριο αποφασιστεί αλλαγή κατεύθυνσης.
Για την Τουρκία δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση. Η ακραία κατευναστική λογική με την ψευδαίσθηση ότι θα υπάρξει ανταπόκριση οδήγησε στο -απολύτως αναμενόμενο- αντίθετο αποτέλεσμα, την πλήρη αποθράσυνση και εκτόξευση της τουρκικής επιθετικότητας είτε ευθέως είτε μέσω αντιπροσώπων, όρα Λιβύη.
Δεν υπάρχει πεδίο, θέμα, υπόθεση, που η Τουρκία να μην ακολουθεί εχθρική και υπονομευτική πολιτική απέναντί μας. Οι αρμόδιοι προσποιούνται ότι δεν καταλαβαίνουν, προσαρμόζουν όλο και περισσότερο τις κινήσεις και τις αποφάσεις τους στην τουρκική πίεση, καθιστώντας τη χώρα σταδιακά αμφίβολης ή και μειωμένης κυριαρχίας αφού πλέον αδυνατεί να ασκήσει ακόμα και στοιχειώδη κυριαρχικά δικαιώματα. Το έργο του καλωδίου ηλεκτρικής διασύνδεσης Ελλάδας – Κύπρου, το οποίο κινδυνεύει με ναυάγιο, είναι η πλέον κραυγαλέα αλλά όχι η μόνη περίπτωση. Σταδιακά εμπεδώνεται στην περιοχή η εικόνα ενός κράτους που αδυνατεί να διασφαλίσει ζωτικά του συμφέροντα, διότι πρώτιστο μέλημά του δεν είναι η υπεράσπισή τους, αλλά η αποφυγή κρίσεων με οποιονδήποτε για οτιδήποτε και με οποιοδήποτε κόστος. Αυτό υπονομεύει το διπλωματικό ειδικό βάρος μας έναντι συμμάχων και αντιπάλων, υποσκάπτει το στρατηγικό μας εκτόπισμα και απομειώνει το γεωπολιτικό αποτύπωμά μας.
Έχει δοθεί γενικό σήμα ότι από την Ελλάδα μπορεί οποιοσδήποτε να διεκδικήσει οτιδήποτε δίχως πραγματικό κόστος. Το αποτέλεσμα είναι συνολικό πλιάτσικο από όποιον νομίζει ότι μπορεί.
Η Αλβανία συνεχίζει την ευρωπαϊκή της πορεία με ελληνική στήριξη δίχως να διασφαλίζονται τα δικαιώματα της ελληνικής εθνικής μειονότητας. Αντιθέτως τηρεί προσβλητική στάση εγείροντας η ίδια ανύπαρκτα ζητήματα.
Τα Σκόπια δεν τηρούν ούτε καν τα προσχήματα στην ούτως ή άλλως εξευτελιστική για την Ελλάδα Συμφωνία των Πρεσπών. Ο ευτελισμός γίνεται χειρότερος καθώς η Βουλγαρία θέτει στην ΕΕ τα θέματα που θα έπρεπε να θέτουμε εμείς.
Ένα διαιρεμένο και πρακτικά διαλυμένο (μη) κράτος όπως η Λιβύη αμφισβητεί με τον πλέον επίσημο τρόπο τις θαλάσσιες ζώνες της Ελλάδος, μάλιστα και με τις δύο της υποστάσεις.
Το τζιχαντιστικό καθεστώς του Τζολάνι στη Συρία σκοτώνει και στοχοποιεί τους Έλληνες και τους ελληνορθόδοξους της περιοχής και τις εκκλησίες τους, ενώ από την Ελλάδα ουδεμία ανταπόκριση έχει υπάρξει στις εκκλήσεις τους για διπλωματική έστω στήριξη, παρότι η χώρα μας είναι μη μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Αυτή η αντίληψη δεν δικαιολογείται από τις πραγματικές δυνατότητες της χώρας. Αν δεν αλλάξει, θα οδηγηθούμε σε σοβαρή κρίση διότι κάποιοι θα μπουν σε πειρασμό για τετελεσμένα.
Και τελικά θα γίνει πραγματικότητα αυτό που κάποιοι νομίζουν ότι θα αποφύγουν με αυτήν την πολιτική.
Εφημερίδα Απογευματινή
