Ελάχιστες ημέρες πριν από τις καλοκαιρινές διακοπές ο πρωθυπουργός παρεχώρησε μια πολύ στοχευμένη και ενδιαφέρουσα συνέντευξη στον Δ. Δανίκα και στο «Πρώτο Θέμα» που δεν θα πρέπει να περάσει απαρατήρητη. Σε αυτή, πέραν από τις δημοσιοποιημένες προθέσεις του σε προηγούμενους χρόνους για τη διεκδίκηση μιας τρίτης θητείας στην πρωθυπουργία της χώρας με κοινοβουλευτική πλειοψηφία, εξέφρασε και τις προσωπικές προθέσεις του σε στρατηγικό ορίζοντα για το τι προτίθεται να πράξει μετά τη λήξη των πρωθυπουργικών του καθηκόντων.
Σε αντίθεση με προηγούμενους πρωθυπουργούς τον τελευταίο μισό αιώνα, ο κ. Μητσοτάκης αποχωρώντας από το γραφείο του στο Μέγαρο Μαξίμου δεν προτίθεται να μείνει στον πολιτικό και κοινοβουλευτικό κύκλο, αλλά επιθυμεί είτε να διδάξει σε κάποιο πανεπιστήμιο είτε να επιστρέψει, προφανώς σε κάποια υψηλή συμβουλευτική θέση, στον κύκλο των διεθνών επενδυτικών τραπεζών και funds, από όπου επαγγελματικά προέρχεται.
Στην παρούσα φάση η πρόθεση αλλά και οι ισχυρές πιθανότητες του κ. Μητσοτάκη να έχει την ευθύνη της χώρας και για τρίτη θητεία είναι λογικό ότι «ερεθίζει» τα αντανακλαστικά των πολιτικών οικογενειών των «προεστών», που συνήθως εκλέγουν πρωθυπουργούς, έστω υπερβαίνοντας τις μεταξύ τους πολιτικές διαφορές και τους εγωισμούς τους να αποκλείσουν ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Γιατί σε όλο τον κύκλο της Μεταπολίτευσης ούτε καν οι «πατριάρχες» πρωθυπουργοί-μύθοι δεν πέτυχαν τριπλή διαδοχική εκλογή τους στην πρωθυπουργία και μάλιστα με αυτοδύναμη πλειοψηφία στο Κοινοβούλιο.
Πέραν αυτού, εγχώριοι αλλά και διεθνικοί επιχειρηματικοί κύκλοι δεν μπορούν ούτε να φαντασθούν ότι ο κ. Μητσοτάκης θα εξακολουθήσει να ελέγχει για μια εξαετία ακόμη τόσο την εκτελεστική όσο και τη νομοθετική εξουσία της χώρας, χωρίς εκ των συνθηκών αλλά και της επιρροής που διατηρεί στις εξελίξεις να είναι δομικά εξαρτημένος στις αποφάσεις και τις στρατηγικές του από αυτούς.
Αποτέλεσμα ισχυροί πολιτικοί κύκλοι του κατεστημένου και διοικήσεις επιχειρηματικών ομίλων αιχμής συμπράττουν προκειμένου αν δεν καταφέρουν να ανατρέψουν την προοπτική μιας τρίτης θητείας Μητσοτάκη στην πρωθυπουργία, τουλάχιστον να δημιουργήσουν συνθήκες σύγχυσης με κυβερνήσεις συνασπισμού και πρωθυπουργό περιορισμένης κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας.
Σύμφωνα μάλιστα με πηγές που γνωρίζουν τις σκέψεις και τα σενάρια που εξυφαίνονται, δεν θα τους πείραζε να υπάρχουν διαδοχικές και διάφορες μεταξύ τους κυβερνήσεις συνασπισμού για την τετραετία 2027-2031 και όχι μία και μοναδική. Με την έννοια αυτή και διαφορετικοί επικεφαλής κυβερνήσεων περιορισμένης ευθύνης, αρμοδιότητας και συνοχής. Δικής τους όμως επιλογής.
Μέχρι να φθάσουμε στις εκλογές του 2027 και την τυχόν αυτοδυναμία είναι δεδομένο ότι θα υπάρξουν πολλές αναταράξεις, αποκαλύψεις σκανδάλων και «συνωμοσίες». Όμως υπάρχουν κάποια προβλεπόμενα γεγονότα-ορόσημα που θα επηρεάσουν τις εξελίξεις. Θα υπάρξει κόμμα Σαμαρά στα δεξιά της Νέας Δημοκρατίας; Ο πρώην πρωθυπουργός και ιστορικός ηγέτης των συντηρητικών αφήνει να διαρρέει μια τέτοια πρόθεση, μέσα στο 2025 μάλιστα, χωρίς όμως να εξαγγέλλει μια τέτοια επιλογή.
Πολιτικός χώρος υπάρχει για ένα τέτοιο κόμμα, αλλά είναι βέβαιο ότι ο ίδιος και λόγω ηλικίας αλλά και εξαιτίας του προηγούμενου της συγκρότησης της Πολιτικής Άνοιξης θα προτιμούσε έναν «έντιμο συμβιβασμό» με τον πρωθυπουργό και την επιστροφή του στη Νέα Δημοκρατία, μετά βαΐων και κλάδων προεκλογικά, για μια τελευταία κοινοβουλευτική θητεία την περίοδο 2027-2031.
Από την άλλη πλευρά, στην Κεντροαριστερά συζητείται μια πολιτική κίνηση του πρώην πρωθυπουργού Αλ. Τσίπρα. Ο χρονικός ορίζοντας φθάνει το 2026. Σε μια τέτοια περίπτωση είναι ισχυρό το ενδεχόμενο συγχώνευσης του ΣΥΡΙΖΑ, της Νέας Αριστεράς και άλλων κινήσεων πλην Κωνσταντοπούλου σε αυτή την «ενωμένη αριστερά» αντιπολίτευση. Κάτι τέτοιο θα επανέφερε τον κλασικού τύπου διπολισμό στη θέση του και θα ανέβαζε τον πήχυ του ανταγωνισμού αλλά και τα ποσοστά τόσο για τη Νέα Δημοκρατία όσο και για το νέο σχήμα υπό Τσίπρα, αφήνοντας το ΠΑΣΟΚ πολύ πίσω.
Εφημερίδα Απογευματινή
