Επί ξυρού ακμής συνεχίζει να βρίσκεται η σχέση της Αθήνας και με τις δύο πλευρές της Λιβύης, με πυρήνα του προβλήματος τις θαλάσσιες ζώνες. Η δυτική Λιβύη, η Τρίπολη και το καθεστώς του Αμπντουλχαμίντ Ντμπέιμπα -ως γνωστόν- έχει υπογράψει το τουρκολιβυκό μνημόνιο και η προσπάθεια της ελληνικής πλευράς είναι, αφενός να μην εφαρμοστεί στο πεδίο, αφετέρου να αποτρέψει την αναγνώρισή του και από την ανατολική Λιβύη, υπό τον στρατάρχη Χαλίφα Χαφτάρ, όπου εδρεύει και το λιβυκό Κοινοβούλιο υπό τον Ακίλα Σαλέχ.
Η μόνιμη αντιπροσωπεία της Ελλάδας στον ΟΗΕ κατέθεσε την ελληνική απάντηση στη ρηματική διακοίνωση της κυβέρνησης της Τρίπολης, με την οποία αμφισβητεί την παραχώρηση θαλασσίων τεμαχίων σε ενεργειακές εταιρείες για έρευνες υδρογονανθράκων. Η ελληνική απάντηση περιλαμβάνει χάρτες από τις οριοθετήσεις που ήδη έχει κάνει, με Αίγυπτο και Ιταλία, και κυρίως τις σχετικές προβλέψεις της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας, όπως αυτές αποτυπώνονται -μεταξύ άλλων- στα εξωτερικά όρια της ελληνικής υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ (που επιβεβαιώνονται και στον χάρτη που κατατέθηκε στην ΕΕ με τον Θαλάσσιο Χωροταξικό Σχεδιασμό).
Να σημειωθεί ότι, πέραν της γενικής αμφισβήτησης των ορίων της ελληνικής ΑΟΖ, η Τρίπολη στη ρηματική διακοίνωση στρέφεται ειδικά κατά της παραχώρησης των δύο θαλασσίων περιοχών νοτιοδυτικά της Κρήτης στην αμερικανική Chevron.
Την ίδια ώρα, το καθεστώς Ντμπέιμπα προχωρά σε συμφωνία με την έτερη αμερικανική εταιρεία που δραστηριοποιείται στην Ελλάδα, την ExxonMobil. Το κατ’ αρχήν μνημόνιο που υπέγραψε με τον αμερικανικό κολοσσό η Εθνική Εταιρεία Πετρελαίου της Λιβύης (NOC) προβλέπει την παραχώρηση τεσσάρων τεμαχίων στη θαλάσσια περιοχή βορειοδυτικά της Λιβύης και εντός του κόλπου της Σύρτης, αποφεύγοντας να παραβιάσει τη μέση γραμμή με την Ελλάδα, βόρεια της οποίας -στη δυνητική ελληνική ΑΟΖ- ενεργοποιείται ήδη η ExxonMobil.
Η ενορχηστρωμένη από την Τουρκία αμφισβήτηση των ελληνικών θαλασσίων ζωνών διευκολύνεται από την κωλυσιεργία της Αθήνας να ασκήσει βασικά κυριαρχικά δικαιώματα, αφήνοντας κενά, τα οποία εκμεταλλεύεται η Τουρκία, όπως και στην περίπτωση των θαλάσσιων πάρκων. Η Ελλάδα δεν έχει κάνει ούτε τη στοιχειώδη κίνηση να επεκτείνει τα χωρικά ύδατα στα 12 ναυτικά μίλια τουλάχιστον νοτίως της Κρήτης και να κηρύξει επίσης συνορεύουσα ζώνη 24 ν.μ. για λόγους διαχείρισης και του Μεταναστευτικού. Η Λιβύη έχει κάνει και τα δύο.
Το θέμα της Λιβύης συζητήθηκε και στη χθεσινή συνάντηση του Έλληνα υπουργού Εξωτερικών, Γιώργου Γεραπετρίτη, με τον Αιγύπτιο ομόλογό του Μπαντρ Αμπντελάτι (με τον οποίο υπήρξε συμφωνία για τη Μονή Σινά), καθώς η Λιβύη -πάντα υπό την καθοδήγηση της Τουρκίας- αμφισβητεί και την αιγυπτιακή ΑΟΖ, οπότε υπάρχει αμοιβαίο κίνητρο κοινής αντιμετώπισης. Θα μπορούσε -παραδείγματος χάρη- να επεκταθεί η τμηματική οριοθέτηση της ΑΟΖ Ελλάδας-Αιγύπτου και στο δυτικό τμήμα προς τη Λιβύη, όπου -όπως και ανατολικά- εκκρεμεί.
Επίσης, χρειάζεται προσοχή και παρακολούθηση η Ιταλία, η οποία πάντα παίζει ύπουλο και υπονομευτικό ρόλο απέναντι στην Ελλάδα, προχωρώντας σε συνεννοήσεις με την Τουρκία και με τη Λιβύη, την οποία θεωρεί ζωτικό γεωπολιτικό της χώρο, με την ιταλική ενεργειακή εταιρεία ΕΝΙ να δραστηριοποιείται στην περιοχή.
Εφημερίδα Απογευματινή
