Η υπόθεση του καλωδίου τείνει να κακοφορμίσει και έπειτα από μια παρατεταμένη περίοδο ασάφειας, παλινωδιών και εξίσου ευθυνών σε Αθήνα και Λευκωσία κινδυνεύει να παραπεμφθεί στις ελληνικές καλένδες.
To blame game, η προσπάθεια αλληλομετάθεσης ευθυνών μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου για το ποιος θα χρεωθεί τον μουτζούρη σε περίπτωση που το έργο ναυαγήσει, υπονομεύει συνολικά την αξιοπιστία του ελληνικού παράγοντα στην περιοχή.
Στα μάτια τρίτων οι Έλληνες αδυνατούν να υποστηρίξουν και να υλοποιήσουν ένα έργο το οποίο τους έρχεται στο πιάτο, τους αναβαθμίζει στρατηγικά και έχει πολυεπίπεδη υποστήριξη σε μία σπάνια ευθυγράμμιση συμφερόντων ισχυρών κέντρων με τα δικά μας.
Η ηλεκτρική διασύνδεση Ελλάδας – Κύπρου – Ισραήλ δεν είναι ένα απλό ενεργειακό project. Έχει γεωπολιτικές, στρατηγικές, στρατιωτικές, γεωοικονομικές προεκτάσεις, οι οποίες ενισχύουν τη θέση της Ελλάδας και της Κύπρου όχι μόνο στον άμεσο γεωγραφικό περίγυρο αλλά σε μία ευρύτερη ακτίνα, που σε ομόκεντρους κύκλους εκτείνεται από τον Ινδικό μέχρι την Αδριατική και ακόμα παραπέρα.
Η στρατηγική των μεγάλων δυνάμεων επικεντρώνεται πλέον στην έννοια των διαδρόμων και σε αυτή την αντίληψη εντάσσεται το καλώδιο όπως και πολλές άλλες εμπορευματικές και ενεργειακές οδεύσεις και συνάψεις.
Υπάρχουν δύο κατηγορίες πέμπτης φάλαγγας σε Ελλάδα και Κύπρο που δεν θέλουν το έργο. Οικονομικά συμφέροντα τοπικής διαπλοκής και αυτοί που στη διπλωματική αργκό επικράτησε να ονομάζονται «Τούρκοι εσωτερικού», οι οποίοι προωθούν επιμόνως τον ακραίο κατευνασμό της Τουρκίας, με κίνητρα που ποικίλλουν από ιδεοληψία και άγνοια μέχρι άλλα πολύ πιο ταπεινά, υλικά και ύποπτα, τα οποία κάποια στιγμή θα πρέπει να διερευνηθούν. Ορισμένοι ίσως τελούν και σε εξαναγκασμό.
Ο GSI εξυπηρετεί απολύτως τα ελληνικά συμφέροντα στο πεδίο προώθησης των θαλάσσιων ζωνών και χαράξεων, καθώς ενισχύει de facto την προσπάθεια αποτύπωσης στην πράξη των όσων προβλέπονται από το Διεθνές Δίκαιο σχετικά με τις θαλάσσιες ζώνες που δικαιούται η Ελλάδα.
Από την αποφασιστικότητά μας να υλοποιήσουμε ένα έργο το οποίο μάλιστα συγκεντρώνει, όπως προαναφέρθηκε, την υποστήριξη κρίσιμων παραγόντων, από τις ΗΠΑ και την Ευρωπαϊκή Ένωση μέχρι το Ισραήλ, αξιολογείται από τρίτους και δη από συμμάχους και εταίρους η δυνατότητά μας να ανταποκριθούμε στον ρόλο που εκ των πραγμάτων μάς αναλογεί και μας δίνεται στον υπό ανάδυση νέο σχεδιασμό.
Αν επικρατήσει η αντίληψη ότι η Ελλάδα δεν μπορεί στοιχειωδώς να υπερασπίσει ζωτικά συμφέροντά της και να ασκήσει βασικά κυρίαρχα δικαιώματα, θα απολέσουμε πολλά περισσότερα από ένα καλώδιο. Οι σχεδιασμοί θα προσαρμοστούν και ενδεχομένως να συμπεριλάβουν αυτούς που δεν είναι πρώτη επιλογή, αλλά έχουν αποδείξει ότι όταν χρειάζεται κάνουν τη δουλειά, ακόμα και αν δεν είναι κατ’ ανάγκην οι επιθυμητοί εταίροι. Οι επιπτώσεις στην ασφάλεια και στα συμφέροντά μας θα είναι οδυνηρές. Η γεωπολιτική απεχθάνεται τα κενά και την αδυναμία περισσότερο από ό,τι η φύση.
Εφημερίδα Απογευματινή
