Οι πολυδιαφημισμένες από τον κυβερνητικό παράγοντα εξαγγελίες του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ αποτελούν ιστορία τουλάχιστον σε ό,τι αφορά το επικοινωνιακό κομμάτι της παρουσίασής τους και πλέον μένει να φανεί ο αντίκτυπος που θα έχουν σε επίπεδο πραγματικής οικονομίας και κατ’ επέκταση βελτίωσης του πολιτικού περιβάλλοντος για την κυβέρνηση. Φυσικά για να «δουλέψουν» θα πρέπει να εξασφαλιστεί ότι η κυβέρνηση θα φέρει επιτέλους αποτελέσματα και σε άλλες κομβικές παραμέτρους της καθημερινότητας, με πρώτη και καλύτερη αυτή της ακρίβειας ή του Στεγαστικού, οι οποίες θα μπορούσαν να τινάξουν στον αέρα όχι μόνο τα μαντάτα της Θεσσαλονίκης, αλλά του σύνολο του οικονομικού σχεδιασμού του Μαξίμου.
Από κει και πέρα θα σχολιάσουμε τις επόμενες ημέρες τα ευρήματα των δημοσκοπήσεων για την αρχική επίδραση των πρωθυπουργικών ανακοινώσεων του Σαββάτου και θα πάμε γι’ άλλα. Τα πιο δύσκολα και ταυτόχρονα τα πιο σημαντικά για την κυβερνώσα παράταξη και για τη χώρα. Ένα από τα βασικά μέτωπα και ζητούμενα τα αναφέραμε παραπάνω.
Η ακρίβεια και το γενικότερο κόστος ζωής, αλλά και οι αποτελεσματικές πολιτικές για την αποκατάσταση των αδικιών στις τάξεις κοινωνικών ομάδων που δεν άκουσαν τίποτα για την περίπτωσή τους (ελεύθεροι επαγγελματίες και άλλες κατηγορίες) είναι τα δύο στοιχεία τα οποία θα διαμορφώσουν τις ισορροπίες προς τις κάλπες και υπό συνθήκες θα μπορούσαν να καλύψουν τη ζημιά από την υπόθεση των Τεμπών ή το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ. Αν βεβαίως γίνουν αυτά που πρέπει κυρίως στο πεδίο της διαχείρισης.
Ποιες θα είναι αυτές οι προϋποθέσεις, πέραν της λήψης των κατάλληλων μέτρων και της επίδειξης άμεσων ανακλαστικών ως προς την ουσία των όποιων παρεμβάσεων; Αφενός η γενναία και ειλικρινής αντιμετώπιση από την πλευρά των αποκαλύψεων των νέων δεδομένων που θα βγουν οσονούπω στην επιφάνεια και αφετέρου η δημιουργία μιας συλλογικής πεποίθησης ότι η παρούσα διακυβέρνηση έμαθε από τα λάθη της, ενώ ο ιός της αλαζονείας του 41% που οδήγησε σε διαδοχικές γκάφες και αστοχίες ορισμένους κορυφαίους υπουργούς (κάποιοι εκ των οποίων παραμένουν παρεμπιπτόντως αμετανόητοι στις θέσεις τους) αν μη τι άλλο δείχνει λιγότερο ισχυρός σε συμπτώματα. Καταστάσεις όπως αυτές που περιγράφονται ή θεσμικές παρεκτροπές όπως αυτή στην πρόσφατη συζήτηση για την Προανακριτική στον ΟΠΕΚΕΠΕ θα αποτελέσουν ταφόπλακα στην οποιαδήποτε προσπάθεια για μια νέα αυτοδυναμία ή μια πρωτιά που θα δώσει στη ΝΔ και τον Κυριάκο Μητσοτάκη την πρωτοβουλία των κινήσεων (και όχι μια αναιμική που θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια σε ιταλοποίηση της πολιτική ζωής). Αυτός είναι και ο τρίτος πυλώνας στον οποίο θα πρέπει να επικεντρωθούν οι κυβερνώντες.
Τα έχουμε ξαναπεί. Τέτοιου είδους πρακτικές διώχνουν το κέντρο και πληγώνουν τον νεοδημοκράτη στον ίδιο τον πυρήνα της περηφάνιας για την ιστορία της παράταξης, την οποία ίδρυσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Το άλλο μεγάλο στοίχημα έτσι όπως έχουν έρθει τα πράγματα και το οποίο αγγίζει άμεσα την ίδια τη συνοχή της κυβερνητικής πλειοψηφίας είναι τα εθνικά θέματα και το Μεταναστευτικό με φόντο την κρίσιμη γεωστρατηγική συγκυρία στην ευρύτερη γειτονιά μας και συνολικά στον πλανήτη. Εκτός από την ανάγκη να σταματήσουν οι διαρροές στους σχηματισμούς που δραστηριοποιούνται δεξιότερα του κυβερνώντος κόμματος, ήρθε στην εξίσωση η έντονη σχετική κριτική που ασκείται σταθερά από τους Αντώνη Σαμαρά και Κώστα Καραμανλή που περιέπλεξε τα πράγματα και μέσα σ’ αυτό το καθεστώς της κυβερνητικής φθοράς λειτούργησε ιδιαίτερα αρνητικά στο εσωκομματικό σκηνικό. Όλα αυτά αποκτούν ακόμη μεγαλύτερες διαστάσεις αν αναλογιστεί κανείς την περιρρέουσα ατμόσφαιρα περί ίδρυσης κόμματος από τον Αντώνη Σαμαρά.
Ως εκ τούτου, και όπως έχουν έρθει τα πράγματα, η διατήρηση της ομαλότητας στους κόλπους της κυβέρνησης ισοδυναμεί με την αντίστοιχη συνθήκη για την ίδια τη χώρα. Άλλωστε, η πολυαναμενόμενη εμφάνιση Τσίπρα εν είδει πιθανής δύναμης εξόδου της κεντροαριστεράς από το σημερινό αδιέξοδο και της σταδιακής ανάδειξης ενός θεσμικού αντίβαρου στη «γαλάζια» κυριαρχία, έστω και με φθαρμένα υλικά, μέχρι στιγμής στερούνται ουσίας, πειστικού λόγου και άρα κοινωνικής αποδοχής.
Στον αντίποδα, η κυβέρνηση και προσωπικά ο πρωθυπουργός παρά την εξάντληση ενός μεγάλου μέρους του πολιτικού τους κεφαλαίου που πνίγηκε στην αποκάλυψη των γνωστών σκανδαλωδών υποθέσεων, των λάθος χειρισμών και του εφησυχασμού, είναι ακόμη ταυτόσημες έννοιες με τη σταθερότητα και την αποφυγή περιπετειών σ’ ένα σημαντικό κομμάτι των Ελλήνων πολιτών, το οποίο μπορεί να γίνει μεγαλύτερο την ώρα των εκλογών, όταν και θα φανεί πόσα απίδια πιάνει ο σάκος. Αυτή θα πρέπει να είναι η βάση της ανάκαμψης όχι με επικοινωνιακούς όρους, αλλά με πολιτικό υπόβαθρο και ουσιαστικό αποτέλεσμα. Αλλιώς παραμονεύουν, έστω κι αν φαίνονται μακρινές σε αυτήν τη φάση, οι μνήμες του της πρωτιάς με 19% του 2012 με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την παράταξη και την Ελλάδα…
Εφημερίδα Απογευματινή
