Ο χρόνος που θα χρειασθεί το Ισραήλ και η ηγεσία Νετανιάχου για να τελειώσει τις στρατιωτικές επιχειρήσεις στα εδάφη της πόλης της Γάζας δεν μπορεί να είναι ευρύς. Οι διεθνείς αντιδράσεις και από δυτικές χώρες είναι έντονες και η εικόνα του Ισραήλ επιβαρύνεται όπως και οι διεθνείς ισορροπίες του. Η ελληνική ηγεσία έχει σε μια πρώτη φάση να χειρισθεί μια πολύ δύσκολη σε συσχετισμούς Γενική Συνέλευση στον ΟΗΕ, που θα εξελιχθεί την εβδομάδα αυτή.
Το κεντρικό ζήτημα δεν είναι στην παρούσα φάση η συνάντηση Μητσοτάκη – Ερντογάν παρά τη σημασία που έχει να μην υπάρξουν εκτός ελέγχου εντάσεις στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο. Το πιο δύσκολο είναι οι χειρισμοί στη συζήτηση για την επόμενη μέρα στη Γάζα. Σε κάθε περίπτωση η Αθήνα θα ήταν ασφαλής αν υιοθετούσε μια θέση που θα προδίκαζε την ανεξαρτησία της Γάζας, ενδεχομένως υπό την εποπτεία και ηγεσία της Παλαιστινιακής Αρχής, με μια ενδιάμεση διοίκηση με την εμπλοκή αραβικών κυβερνήσεων και ειδικά των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων. Με μία προϋπόθεση. Τη διάλυση και τον αφοπλισμό της Χαμάς ως τρομοκρατικής οργάνωσης. Η θέση αυτή από τη μια θα δώσει διέξοδο ως προς τη Γάζα, ενώ από την άλλη ανταποκρίνεται στην ανάγκη ασφάλειας του Ισραήλ.
Το γεγονός ότι η πολιτική του προέδρου των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, στηρίζεται στις επονομαζόμενες δευτερογενείς κυρώσεις σε βάρος κρατών που εισάγουν ρωσικό φυσικό αέριο και πετρέλαιο, προκειμένου να πιεσθεί η ηγεσία του Κρεμλίνου να έρθει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με την Ουκρανία, κηρύσσοντας εκεχειρία στα θερμά μέτωπα, έχει δημιουργήσει σοβαρή εμπλοκή στην προοπτική των «συμφωνιών του Αβραάμ», που προέβλεπαν έναν πολυμερή διάδρομο από την Ευρώπη στην Ινδία μέσω Ελλάδας και Κύπρου. Και αυτό γιατί στις χώρες υπό πίεση δεν περιλαμβάνεται μόνον η Κίνα ή οι ευρωπαϊκές χώρες αλλά και η Ινδία που είναι απολύτως εξαρτημένη ως προς την οικονομία και την παραγωγή της από τη Ρωσία ενεργειακά.
Το αποτέλεσμα ήταν μια έστω επί του παρόντος ψύχρανση στις σχέσεις Ουάσινγκτον – Νέου Δελχί. Κρίσιμη συνέχεια αυτής της εξέλιξης είναι ότι προ ημερών η Σαουδική Αραβία υπέγραψε στρατιωτική συμφωνία με το Πακιστάν, μία πυρηνική δύναμη της Ασίας εχθρική προς την Ινδία και στενή σύμμαχο της Τουρκίας.
Το περιβάλλον έτσι επιβαρύνεται ακόμη περισσότερο. Το Ισραήλ από την άλλη και η ηγεσία Νετανιάχου, παρά τις αντιρρήσεις της Μοσάντ, επέλεξε να πλήξει χειρουργικά στόχο εντός της επικράτειας του Κατάρ, όπου εξελίσσονταν συζητήσεις για το τέλος των εχθροπραξιών στη Γάζα με παρούσα την ηγεσία ή τελικά μέρος της ηγεσίας της Χαμάς.
Η Τουρκία, που επίσης είναι απολύτως και δομικά (σε επίπεδο αγωγών) συνδεδεμένη ενεργειακά με τη Ρωσία, γνωρίζει ότι αργά ή γρήγορα θα βρεθεί σε δυσχερή θέση ως προς τις σχέσεις της με την Ουάσινγκτον, άρα και με την Ευρώπη ή το ΝΑΤΟ. Όχι τυχαία ο κυβερνητικός ακόλουθος του Ταγίπ Ερντογάν και του AKP, Ντεβλέτ Μπαχτσελί, για άλλη μία φορά σε ρόλο «λαγού» για την Άγκυρα μίλησε για έναν άξονα Τουρκίας – Ρωσίας – Κίνας με στόχο τον έλεγχο της Ιερουσαλήμ σε βάρος των Ισραήλ – Δύσης. Η Τουρκία δηλαδή, θέλοντας να προκαταλάβει πιέσεις από τις ΗΠΑ για τη σχέση της με τη Ρωσία, «δείχνει» για μία ακόμη φορά το χαρτί της αλλαγής στρατοπέδου. Έστω και αν δεν έχει μεγάλες πιθανότητες να το επιχειρήσει, αφού μια τέτοια διαμάχη θα σήμαινε τη διάλυση του κράτους της Τουρκίας.
Ταυτόχρονα λογίζεται στις επιτυχίες της Άγκυρας το γεγονός της οργάνωσης κοινής στρατιωτικής άσκησης με τις ένοπλες δυνάμεις της Αιγύπτου, 13 χρόνια μετά την προηγούμενη, την ημέρα που ο Έλληνας πρωθυπουργός θα συναντάται με τον Τούρκο πρόεδρο. Η Ελλάδα σε καμία περίπτωση δεν επιθυμεί ένα στέρεο ισλαμικό μέτωπο στην Ανατολή, γεγονός που επιθυμεί η Τουρκία με «πετράδι του στέμματος» την Ιερουσαλήμ. Η ελληνική διπλωματία ιστορικά έχει συνηθίσει να οργανώνει εκστρατείες δημοσίων σχέσεων και ευχολογίων.
Τώρα όμως είναι αναγκαία η υψηλή πολιτική…
