Για κάθε… άρρωστο φίλο της Λίβερπουλ το όνομα του Ράφα Μπενίτεθ θα είναι πάντα γραμμένο με χρυσά γράμματα στη βίβλο των προσωπικών του αναμνήσεων, χάρη σε εκείνη την αλησμόνητη βραδιά της Κωνσταντινούπολης το μακρινό 2005.
Δεν ξέρω αν οι φίλοι του Παναθηναϊκού θα τραγουδούν σύντομα το περίφημο «Ράφα, Ραφαέλ, Ράφα, Ραφαέλ, Ράφα, Ραφαέλ, Ραφαέλ Μπενίτεθ», που αποτελούσε επί σειρά ετών το soundtrack των αγώνων της «κόκκινης αρμάδας» του Άνφιλντ, δεδομένα όμως και μόνο η πιθανότητα (ή βεβαιότητα) της έλευσής του στο ελληνικό πρωτάθλημα συνιστά είδηση που πρέπει να αντιμετωπιστεί από όλους μας με τον πρέποντα σεβασμό. Ακόμη και από αυτούς που τη χαρακτηρίζουμε ως «επιλογή πολύ μεγάλου ρίσκου» από τον Γιάννη Αλαφούζο.
Να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Από τη στιγμή που ο συνάδελφος Λάμπρος Μπαλάφας αποκάλυψε τις συζητήσεις ανάμεσα στον Ισπανό και τον Παναθηναϊκό, το διαδίκτυο χωρίστηκε σε δύο στρατόπεδα: τους φανατικούς υποστηρικτές της συγκεκριμένης επιλογής και εκείνους που τη θεωρούν προκαταβολικά καταστροφική για τους «πράσινους».
Οι μεν υπέρμαχοι της συμφωνίας συγκρίνουν τη δική του περίπτωση με εκείνη του σχεδόν συνομήλικού του 63χρονου Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ, οι δε επικριτές της με το… φιάσκο Φατίχ Τερίμ. Κάθε σύγκριση είναι πέρα ως πέρα αβάσιμη, καθώς ο Μπενίτεθ αποτελεί ένα ιδιαίτερο φαινόμενο στα χρονικά του παγκόσμιου ποδοσφαίρου.
Με τον Μεντιλίμπαρ είναι αδύνατο να γίνει σύγκριση, πολύ απλά γιατί ο Μπενίτεθ θα έρθει στη χώρα μας μετά τις πιο εφιαλτικές σεζόν της καριέρας του (σε Έβερτον και Θέλτα), ενώ ο «θείος “Μέντι”» έφτασε στον Πειραιά στα καλύτερα χρόνια της δικής του διαδρομής, έχοντας οδηγήσει λίγους μήνες νωρίτερα τη Σεβίλη στην κατάκτηση του Europa League.
Οι εκρηκτικές συνεργασίες
Παρότι περίπου ίδιας ηλικίας, η προπονητική διαδρομή που ακολούθησαν οι Ράφα και «Μέντι» ήταν η ακριβώς… αντίστροφη. Ο μεν πρώτος ξεκίνησε από τα ψηλά και είδε την πορεία του να ακολουθεί κατηφορική ρότα, ο δε δεύτερος εργάστηκε για πολλά χρόνια στα χαμηλότερα στρώματα του ισπανικού ποδοσφαίρου και απέκτησε διεθνή αναγνώριση μετά τα εξήντα.
Τι πρέπει να γνωρίζουν, αλλά κυρίως τι πρέπει να περιμένουν οι φίλοι του Παναθηναϊκού από τον νέο τους προπονητή, αν φυσικά επιβεβαιωθούν οι πληροφορίες των τελευταίων ωρών και δεν υπάρχει κάποια δραματική αλλαγή δεδομένων;
Ο Ράφα Μπενίτεθ είναι μία πολύ ιδιαίτερη και εξαιρετικά δύσκολη στις συνεργασίες προσωπικότητα. Την ώρα που αρκετοί παίκτες πίνουν νερό στο όνομά του, οι περισσότεροι διοικητικοί παράγοντες που συνεργάστηκε χαρακτηρίζουν τουλάχιστον παράλογες τις απαιτήσεις που πρόβαλλε καθημερινά.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι μετά την πολυετή παραμονή του σε Βαλένθια (2001-04) και Λίβερπουλ (2004-10) δυσκολεύτηκε να στεριώσει στους πάγκους των περισσότερων ομάδων όπου εργάστηκε.
Τρία θυελλώδη χρόνια στη Νιούκαστλ (2016-19) και άλλα δύο στη Νάπολι (2013-15) αποτελούν την εξαίρεση της αποπομπής του σε διάστημα λίγων μηνών όπου αλλού και αν βρέθηκε (Ίντερ, Τσέλσι, Ρεάλ Μαδρίτης, Έβερτον, Θέλτα). Οι δύο τελευταίες καταστροφικές παρουσίες του μάλιστα στα «ζαχαρωτά» του Λίβερπουλ και στο Βίγκο είναι αυτές που εγείρουν τις περισσότερες αμφιβολίες κατά πόσο παραμένει ένας σύγχρονος προπονητής κορυφαίου επιπέδου ή απλώς έχει κλείσει ο κύκλος του.
Ιστορικά πάντως τα τελευταία τριάντα χρόνια το στοίχημα των μεγάλων ονομάτων από το εξωτερικό μοιάζει να μην ταιριάζει στους «πράσινους». Θυμηθείτε απλώς πώς κατέληξαν τα εγχειρήματα του Λάζλο Μπόλονι και του Φατίχ Τερίμ.
Εμείς θα επαναλάβουμε απλώς την πάγια θέση μας για όσα συμβαίνουν στον Παναθηναϊκό. Όλοι οι προπονητές μπορούν να πετύχουν με ένα υγιές πρότζεκτ και όλοι θα αποτύχουν όσο οι «πράσινοι» πορεύονται διαρκώς αναζητώντας… μεσσίες!
