Μπορεί τα κόμματα της αντιπολίτευσης να αγωνιούν για τη συγκρότηση, τη διάρθρωση και τη δυναμική που μπορεί να αποκτήσουν μέχρι τις επόμενες εκλογές. Όπως επίσης διάφορες περιθωριακές ομάδες προσώπων να επιχειρούν να εκμεταλλευτούν πολιτικά και κοινωνικά το σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη. Ή ο κ. Τσίπρας και το επιτελείο του να κάνουν υπολογισμούς για τη δομή του εκλογικού φορέα που προτίθενται να οργανώσουν μετά την περιοδεία περί της «Ιθάκης». Αλλά η Ελλάδα και οι Έλληνες δεν έχουν ιδιαίτερους λόγους να ασχολούνται μέχρι τις παραμονές των επόμενων εκλογών με όλες αυτές τις εσωτερικές διεργασίες. Ούτε καν αν το κόμμα της συγκυριακής αξιωματικής αντιπολίτευσης, το ΠΑΣΟΚ, θα φθάσει στις εθνικές κοινοβουλευτικές εκλογές με την παρούσα ηγεσία ή μια άλλη.
Αυτό που έχει εξέχουσα σημασία για κύρια συμφέροντα της Ελλάδας και την κατάσταση πραγμάτων της χώρας είναι το κρίσιμο διάστημα των επόμενων περίπου 15 μηνών. Στον χρονικό κύκλο αυτόν, που δεν είναι καθόλου εκλογικός γιατί δεν πρέπει να είναι εκλογικός, σημασία έχει τι θα κάνει η κυβέρνηση. Ποια η συνοχή, ο δυναμισμός και η αποτελεσματικότητά της. Τα πεδία που καλείται να κινηθεί είναι εξαιρετικά σημαντικά. Τα περισσότερα από αυτά σχετίζονται και εν πολλοίς εξαρτώνται από τη στρατηγική αμερικανική συμμαχία που εξελίσσεται σε διμερές επίπεδο. Όπως θα γίνει φανερό και τα επόμενα εικοσιτετράωρα με έντονο τρόπο, η συμμαχία αυτή μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα την ενεργειακή και γεωπολιτική αναβάθμιση της Ελλάδας, τον περαιτέρω εξοπλιστικό αλλά και στρατιωτικό εκσυγχρονισμό, την ανάπτυξη της πολεμικής βιομηχανίας, τη διάρθρωση του τομέα τεχνολογιών και καινοτομίας, την περαιτέρω επιβεβαίωση του ναυτιλιακού και ναυπηγικού χαρακτήρα της χώρας, τον δομικό εκσυγχρονισμό στον πρωτογενή τομέα τόσο στην ανάπτυξη της παραγωγής όσο και στη μεταποίηση και την εξέλιξη της επιχειρηματικότητας στο πεδίο των εταιρειών από την οικογενειακού τύπου διάρθρωση στην πολυμετοχική και συνεταιριστική.
Η Ελλάδα των εκλογών του 2027 εν ολίγοις μπορεί και πρέπει να είναι -το σημαντικό είναι η συγκυρία- διαφορετική ακόμη και από τη σημερινή. Φυσικά η κυβέρνηση έχει να αντιμετωπίσει πολλά ζητήματα εσωτερικού ενδιαφέροντος στη βάση της αύξησης των εισοδημάτων και της μείωσης των φόρων. Επίσης στην ανάσχεση του κόστους ζωής, στα δομικά έργα που θα πρέπει να εξελιχθούν ή να ολοκληρωθούν, στα ζητήματα στέγης, στην περαιτέρω ψηφιοποίηση του κράτους και ούτω καθεξής.
Αυτό που παρατηρείται στην παρούσα φάση είναι ότι υπάρχουν τομείς του κυβερνητικού έργου που εντυπωσιάζουν με την εξέλιξη και τον δυναμισμό τους. Και άλλοι που δείχνουν απολύτως απορρυθμισμένοι. Το μοντέλο της διακυβέρνησης που ακολουθεί όλα αυτά τα χρόνια που βρίσκεται στην πρωθυπουργία ο κ. Μητσοτάκης είναι στη βάση του απολύτως συγκεντρωτικό. Αλλά ακόμη και έτσι χρειάζεται -είναι πλέον φανερό- μια διόρθωση στο κυβερνητικό σχήμα. Σε κάθε περίπτωση στα πεδία του κυβερνητικού έργου και πρωτοβουλιών που χωλαίνουν. Επίσης σε αυτό που ορίζεται ως «πυρήνας» της διακυβέρνησης και του συντονισμού του κυβερνητικού έργου, που είναι το στρατηγείο του Μεγάρου Μαξίμου, με δεδομένο ότι και αυτό παρουσιάζει σημαντικές αρρυθμίες. Ο πρωθυπουργός δεν μπορεί να κινηθεί με το παρόν σχήμα, που δείχνει αρκετά αναποτελεσματικό σε αρκετούς τομείς, μέχρι τις εκλογές. Ούτε όμως και να σπαταλήσει χρόνο με πολλές σκέψεις για το ενδεχόμενο ενός τακτικού ανασχηματισμού, που μπορεί να μην είναι δομικός, αλλά θα πρέπει να αποδειχθεί εξαιρετικά βελτιωτικός. Η Ελλάδα μετρά τον χρόνο στη βάση των εγχώριων εθνικών εκλογών αλλά και σε σχέση με τις ενδιάμεσες αλλά και τις επόμενες προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ. Το «στοίχημα» είναι υψηλό και ο πρωθυπουργός που θα πρέπει να το κερδίσει για λογαριασμό των Ελλήνων είναι ο κ. Μητσοτάκης στην παρούσα θητεία του.
Εφημερίδα Απογευματινή
