Μετά τις κατ’ αρχήν συμφωνίες ΗΠΑ – Ελλάδας με αιχμή τα ενεργειακά και την ευφορία που δικαιολογημένα επικρατεί, καθώς πρόκειται για τομή που οδηγεί στη συνολική αναβάθμιση της χώρας, έρχεται η ώρα της υλοποίησης. Αυτά τα οποία δρομολογούνται και τα οποία δεν περιορίζονται στην ανάδειξη της χώρας σε πύλη εισόδου για το αμερικανικό LNG, ούτε στη δρομολόγηση των εξορύξεων, που ούτως ή άλλως αποτελούν τεράστια κεφάλαια και μεγάλα βήματα για τη μετεξέλιξη της Ελλάδας, προϋποθέτουν τη δυνατότητα και την ικανότητα να εφαρμοστούν.
Απαιτούν αφενός αταλάντευτη πολιτική βούληση, αφετέρου τεχνική και τεχνοκρατική επάρκεια. Αμφότερα με μακρά διάρκεια, σε βάθος χρόνου, καθώς η αμερικανική παρουσία και τα έργα τα οποία σχεδιάζονται σε κάθε τομέα θα εξελίσσονται σε ορίζοντα δεκαετιών. Οι επενδύσεις σε κάθε είδους υποδομές που ετοιμάζουν οι Αμερικανοί στην ενέργεια, στην τεχνολογία και ειδικά στην τεχνητή νοημοσύνη, στο real estate, στη ναυτιλία και σε πλείστα άλλα πεδία, ύψους δεκάδων δισεκατομμυρίων, εκτείνονται χρονικά πολύ πέραν της θητείας της παρούσης και της επόμενης και της μεθεπόμενης κυβέρνησης.
Όλο αυτό θα αποτελέσει μία σοβαρή πρόκληση και μία δύσκολη άσκηση για το ελληνικό σύστημα. Το πολιτικό προσωπικό, τις κρατικές δομές, υπηρεσίες, οργανισμούς και κοινωνία. Οι μεγάλες ευκαιρίες έρχονται μαζί με τις μεγάλες ευθύνες. Το πολιτικό σκηνικό στη χώρα είναι ρηχό και στην παρούσα συγκυρία η πραγματικότητα είναι one party show, της ΝΔ.
Με τα σημερινά δημοσκοπικά δεδομένα στις επόμενες εκλογές, όποτε γίνουν, αυτοδυναμία δεν φαίνεται. Βέβαια ο πολιτικός χρόνος είναι πυκνός και πράγματα μπορεί να αλλάξουν και να έχουμε εκπλήξεις. Ωστόσο ως κράτος οφείλουμε να σχεδιάζουμε με βάση το πιο δύσκολο σενάριο ούτως ώστε να είμαστε έτοιμοι αν προκύψει.
Εξάλλου είναι πιθανό σύντομα να προστεθούν στο τοπίο δύο ακόμα κόμματα, του Αντώνη Σαμαρά και του Αλέξη Τσίπρα και τα δεδομένα να μεταβληθούν.
Οπότε το ερώτημα είναι απλό στη διατύπωσή του αλλά δύσκολο να απαντηθεί. Θα έχει η χώρα τη δυνατότητα ανεξαρτήτως εκλογικού αποτελέσματος και κυβέρνησης ή συγκυβέρνησης που θα σχηματιστεί να συνεχίσει με δέσμευση, αποτελεσματικότητα και προσαρμοστικότητα το τεράστιο πρότζεκτ που οδηγεί, εφόσον υπηρετηθεί, σε θεματική μεταβολή στάτους της χώρας;
Θα μπορέσει η ελληνική γραφειοκρατία να ανταποκριθεί στους ρυθμούς των εταιρειών που θα δραστηριοποιηθούν; Ή θα έχουμε τις γνωστές προσφυγές οργανώσεων που ενίοτε λειτουργούν ως μπροστινοί ανταγωνιστών που δεν θέλουν την Ελλάδα ενεργειακό παραγωγό και παίκτη;
Ακόμα και χωρίς παρασκηνιακή παρέμβαση τρίτων μπορούν οι αρμοί και βραχίονες του ελληνικού Δημοσίου να ακολουθήσουν με ευελιξία τις απαιτούμενες ταχύτητες διεκπεραίωσης; Εμπειρία υπάρχει από την περίοδο των Ολυμπιακών Αγώνων, όπου θεσπίστηκαν ειδικές fast track διαδικασίες και η χώρα βγήκε ασπροπρόσωπη. Εδώ επειδή πρόκειται για κάτι πολύ μεγαλύτερο από τους Ολυμπιακούς, που αφορά το μέλλον της χώρας και των επόμενων γενεών, όλοι αντιλαμβανόμαστε τι πρέπει να γίνει. Και επίσης οι περισσότεροι καταλαβαίνουμε ποιοι θα βρίσκονται απέναντι και θα επιχειρήσουν να εκτρέψουν την πορεία. Η ευθύνη όλων μας είναι μεγάλη και εθνική.
Εφημερίδα Απογευματινή
