Όπως είχε πει ο σπουδαίος Γερμανός συγγραφέας Τόμας Μαν «τα πάντα είναι πολιτική». Πίσω από την έντονη δημόσια συζήτηση του τελευταίου διαστήματος για τις αγροτικές κινητοποιήσεις και τα προβλήματα του πρωτογενούς τομέα, για το βιβλίο του Αλέξη Τσίπρα και τη χωροταξία της παρουσίασής του, και για άλλα πολλά, συμβαίνει μια σειρά από γεγονότα φαινομενικά ασύνδετα μεταξύ τους. Πράγματι, σε μια πρώτη ανάγνωση, τι σχέση μπορεί να έχει ο τραγικός θάνατος ενός κρεοπώλη στο Κιλκίς, ενός στρατιώτη στη Ρόδο και ενός βρέφους στη Ζάκυνθο;
Τα αίτια και οι συνθήκες των δραματικών αυτών γεγονότων είναι διαφορετικά, ωστόσο στο υπόβαθρο ο παρονομαστής είναι κοινός: η σοβαρή έλλειψη κουλτούρας ασφαλείας στη χώρα μας. Ένα ζήτημα το οποίο σπάνια δυστυχώς και μόνο συγκυριακά συζητείται σε κοινοβουλευτικό ή ευρύτερα σε πολιτικό επίπεδο. Κι όμως «τα πάντα είναι πολιτική». Και η κουλτούρα ασφαλείας επίσης.
Πάμε να δούμε τα γεγονότα ένα ένα με χρονική σειρά. Πριν από έναν μήνα, στις 11 Νοεμβρίου, στην κοινότητα Αγίου Νικολάου Σπάτων της Αχαΐας, ένας 25χρονος ανέβασε τον ανιψιό του, ηλικίας μόλις τεσσάρων ετών, σε «γουρούνα» και τον πήγε μια βόλτα. Το μικρό παιδί έπεσε από το όχημα και τραυματίστηκε θανάσιμα. Δύο μέρες αργότερα, σε φούρνο στο Δαμάσι της Λάρισας, η ιδιοκτήτρια της επιχείρησης έχασε τη ζωή της ενώ εργαζόταν και βρισκόταν μόνη της. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, η 49χρονη γυναίκα εγκλωβίστηκε σε μηχάνημα του φούρνου όταν τυλίχτηκε γύρω από το ζυμωτήριο το φουλάρι που φορούσε η ίδια για ιατρικούς λόγους, λόγω δηλαδή ενός αυχενικού προβλήματος που αντιμετώπιζε.
Την ίδια ακριβώς ημέρα, στο χωριό Μαρονέρι στο Κιλκίς, ένας 40χρονος κρεοπώλης έκοψε κατά λάθος τη μηριαία αρτηρία του με εργαλείο κοπής που χρησιμοποιούσε. «Ξεκοκάλιζε ο άνθρωπος, δεν έκοβε καλά το μαχαίρι -δεν ξέρω τι έκανε, τι δεν έκανε- κι εκεί όπως τράβηξε το μαχαίρι πιο δυνατά πήρε τη μηριαία αρτηρία. Δεν το πήρανε χαμπάρι και μέχρι να το καταλάβουν έχασε αίμα και τελείωσε, δεν μπόρεσαν να τον επαναφέρουν», ήταν η μαρτυρία συναδέλφου του.
Λίγες ημέρες αργότερα έχασε τη μάχη με τη ζωή ένας 22χρονος που είχε καταπιεί ένα ολόκληρο μπέργκερ αμάσητο, πιθανώς στο πλαίσιο μιας «πρόκλησης» με παρέα φίλων του στο Κορωπί. Ο νεαρός νοσηλεύτηκε στη ΜΕΘ του Νοσοκομείου «Γεννηματάς», καθώς το μπέργκερ που είχε καταπιεί έφραξε τους αεραγωγούς με συνέπεια να μείνει χωρίς οξυγόνο για κάποια λεπτά και να υποστούν βλάβες ζωτικά του όργανα και οι γιατροί δεν κατάφεραν να αποσοβήσουν τελικά το μοιραίο.
Το ίδιο διάστημα ένας 19χρονος ΕΠΟΠ σκοτώθηκε στη Ρόδο και ένας 39χρονος επιλοχίας τραυματίστηκε, όταν εξερράγη χειροβομβίδα κατά τη διάρκεια στρατιωτικής άσκησης. Με βάση τις πρώτες ενδείξεις, η έκρηξη πιθανότατα σημειώθηκε στα χέρια του 39χρονου στρατιωτικού που χειριζόταν τη χειροβομβίδα, η οποία ανήκε σε παρτίδα χειροβομβίδων του στρατού ξηράς χρονολογίας άνω του μισού αιώνα. Στον Πειραιά ένας εργαζόμενος της ΣΤΑΣΥ, αρχιτεχνίτης τροχαίου υλικού, έχασε τη ζωή του κατά τη διάρκεια τεχνικών εργασιών στην επισκευαστική βάση της εταιρείας, όπου καταπλακώθηκε από ιδιαίτερα βαρύ φορτίο που έπεσε πάνω του.
Το περασμένο Σάββατο, στη Ζάκυνθο, ένα αγοράκι μόλις δύο ετών τραυματίστηκε θανάσιμα από επίθεση σκύλου που το δάγκωσε στον λαιμό. Το μικρό παιδάκι φέρεται να βρισκόταν στην αυλή του σπιτιού του στον Άγιο Λέοντα, όταν πλησίασε ένα από τα σκυλιά της οικογένειας, ράτσας πιτ μπουλ, το οποίο για άγνωστο μέχρι στιγμής λόγο τού επιτέθηκε και του επέφερε θανάσιμα τραύματα.
Το σημειώνουμε και πάλι: Διαφορετικές συνθήκες, διαφορετικές συγκυρίες, διαφορετικά αίτια σε καθένα από τα παραπάνω δυστυχήματα. Σε κάποια από αυτά μάλιστα η διερεύνηση συνεχίζεται και μπορεί να βγουν νέα στοιχεία στο φως. Ωστόσο, αν όλα αυτά τα συμβάντα, μέσα μάλιστα σε διάστημα ενός μόλις μήνα, δεν χτυπήσουν καμπανάκι για την έλλειψη κουλτούρας ασφαλείας στην κοινωνία, δεν μπορούμε να φανταστούμε τι και πότε θα το χτυπήσει.
Η λογική ότι οι νόμοι και οι κανόνες είναι ένα χαλαρό συνονθύλευμα οδηγιών τις οποίες εφαρμόζουμε περίπου κατά το δοκούν είναι διάχυτη εδώ και δεκαετίες στην ελληνική κοινωνία. Το ίδιο και η αντίληψη ότι τα πρωτόκολλα ασφαλείας είναι κάποια κείμενα που μάλλον κάποιοι έγραψαν γιατί έτσι έπρεπε να κάνουν και εμείς δεν έχουμε κάποια ιδιαίτερη υποχρέωση να τα μελετήσουμε και να τα ακολουθήσουμε πιστά.
Αν δεν σας πείθουν τα προαναφερθέντα παραδείγματα, ρίξτε μια ματιά γύρω σας. Στην καθημερινότητά σας. Πόσους εργαζόμενους σε οικοδομές βλέπετε να φοράνε κράνη; Πόσες φορές έχετε δει ΚΤΕΛ τα καλοκαίρια σε νησιωτικούς και παραθαλάσσιους προορισμούς να μεταφέρουν όρθιους επιβάτες; Πόσο συχνά αντικρίζετε πεζούς να διασχίζουν τον δρόμο χωρίς να υπάρχει ούτε φανάρι ούτε διάβαση;
Χρειάζεται εκπαίδευση, ενημέρωση, ευαισθητοποίηση. Χρειάζεται αλλαγή νοοτροπίας. Θα πάρει χρόνο για να επιτευχθεί. Αλλά η αρχή πρέπει να γίνει. Το πρόβλημα είναι πολύ σοβαρό.
Εφημερίδα Απογευματινή
