Στις 5 Ιουλίου 1975, η σημαία του Πράσινου Ακρωτηρίου υψώθηκε για πρώτη φορά στο Estádio da Várzea στην πρωτεύουσα Πράια, σηματοδοτώντας την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας του έθνους από την Πορτογαλία. Τότε δεν υπήρχε εθνική ομάδα ποδοσφαίρου και τίποτα δεν προμήνυε ότι θα υπάρξει.
Ακριβώς 100 ημέρες μετά την 50ή επέτειο της ανεξαρτησίας, οι «μπλε καρχαρίες» νίκησαν το Εσουατίνι -παλιότερα γνωστό ως Σουαζιλάνδη- με 3-0 εντός έδρας και εξασφάλισαν την πρώτη θέση στον προκριματικό όμιλό τους, μπροστά από το Καμερούν.
Η σημαία της χώρας κυμάτισε ξανά στο ίδιο γήπεδο όπου πολίτες συγκεντρώθηκαν για να γιορτάσουν την ιστορική πρώτη πρόκριση στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Η κυβέρνηση αποφάσισε να μην κηρύξει τη χθεσινή ημέρα αργία, παρά τις φήμες ότι θα το έκανε, και ο πρόεδρος, Χοσέ Μαρία Νέβες, συνέκρινε την πρόκριση με «μια νέα ανεξαρτησία». Πάντως οι τοπικές Αρχές είχαν χορηγήσει στους κατοίκους απογευματινό ρεπό εν αναμονή της ιστορικής επιτυχίας.
Το Πράσινο Ακρωτήριο έγινε το δεύτερο μικρότερο έθνος σε πληθυσμό και το μικρότερο σε έκταση που προκρίνεται σε Παγκόσμιο Κύπελλο. Δημοκρατία του Πράσινου Ακρωτηρίου είναι η επίσημη ονομασία της χώρας, «Cabo Verde» στα Πορτογαλικά. Πρόκειται για ένα αρχιπέλαγος 10 νησιών στον Ατλαντικό Ωκεανό, με πληθυσμό περίπου 528.000 κατοίκους. Δηλαδή έχει λιγότερους από τους 617.360 κατοίκους που απογράφηκαν στην Κρήτη το 2021. Είναι η δεύτερη μικρότερη σε πληθυσμό χώρα που έφτασε στο Παγκόσμιο Κύπελλο Ανδρών από το πρώτο τουρνουά το 1930.
Πιο μικρή είναι μόνο η Ισλανδία. Με λίγο περισσότερους από 350.000 κατοίκους, η Ισλανδία έγινε η μικρότερη σε πληθυσμό χώρα που έφτασε στο Παγκόσμιο Κύπελλο όταν προκρίθηκε στο τουρνουά της Ρωσίας το 2018. Στην τρίτη θέση βρίσκεται η Παραγουάη, με εκτιμώμενο πληθυσμό λίγο κάτω από 1 εκατομμύριο όταν συμμετείχε στο εναρκτήριο Παγκόσμιο Κύπελλο το 1930. Ακολουθεί το Τρινιντάντ και Τομπάγκο, η χώρα της Καραϊβικής, που πήρε μέρος στο Παγκόσμιο Κύπελλο το 2006 στη Γερμανία με πληθυσμό 1,3 εκατομμυρίων, ενώ η Βόρεια Ιρλανδία είχε περίπου 1,4 εκατομμύρια κατοίκους όταν έφτασε στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1958.
Μια μικροσκοπική νησιωτική χώρα στα ανοικτά των ακτών της Δυτικής Αφρικής, το Πράσινο Ακρωτήριο καταλαμβάνει συνολικά 4.033 km² -μικρότερο από τη μισή Κρήτη των 8.336 km²- καθιστώντας το τη μικρότερη σε έκταση χώρα που προκρίθηκε στην ιστορία του Παγκοσμίου Κυπέλλου, εκθρονίζοντας το Τρινιντάντ και Τομπάγκο των 5.128 km², το οποίο είχε αγωνιστεί το 2006 στη Γερμανία.
Παρθενικό μετάλλιο
Η ποδοσφαιρική ομοσπονδία της χώρας ιδρύθηκε το 1982 και εντάχθηκε στη FIFA το 1986. Η εθνική ομάδα ξεπέρασε κάθε προσδοκία στο Κύπελλο Εθνών Αφρικής, φτάνοντας στα προημιτελικά στο ντεμπούτο της το 2013 όπως και το 2023. Αυτήν τη στιγμή βρίσκεται στην 70ή θέση της παγκόσμιας κατάταξης. Το Πράσινο Ακρωτήριο φημίζεται για τον διαρκώς αναπτυσσόμενο τουριστικό τομέα, αλλά σπάνια έχει απασχολήσει για τα αθλητικά του επιτεύγματα. Η χώρα πανηγύρισε το πρώτο της ολυμπιακό μετάλλιο στο Παρίσι το 2024 όταν ο πυγμάχος Νταβίντ ντε Πίνα κέρδισε το χάλκινο στην κατηγορία μύγας (51 κ.).
Με 12 ομάδες
Με μία και μοναδική εγχώρια ποδοσφαιρική κατηγορία, στην οποία παίρνουν μέρος μόλις 12 ομάδες, οι «Blue Sharks» -όπως είναι το προσωνύμιο της Εθνικής- στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό σε παίκτες που αγωνίζονται εκτός συνόρων. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο γεννημένος στην Ιρλανδία αμυντικός Ρομπέρτο Λόπες, αρχηγός της Σάμροκ Ρόβερς με καταγωγή από το νησί Σάο Νικολάου, έλαβε την πρώτη του κλήση από την ομοσπονδία μέσω του ιστοχώρου επαγγελματικής κοινωνικής δικτύωσης LinkedIn.
Στο νυν ρόστερ της Εθνικής δεν υπάρχει παίκτης που να παίζει στα πέντε κορυφαία πρωταθλήματα της Ευρώπης. Προπονητής της ομάδας εδώ και πέντε χρόνια είναι ο Πέντρο Λεϊτάο Μπρίτο, γνωστός ως «Μπουμπίστα», 55 ετών, από τη Μπόα Βίστα, ένα από τα δέκα νησιά του Ακρωτηρίου. Η ομάδα στηρίχτηκε μεταξύ άλλων στον 39χρονο τερματοφύλακα Βοζίνια και στον 37χρονο αριστερό μπακ Στοπιρά, οι οποίοι ξεκίνησαν την καριέρα τους στο τοπικό ημιεπαγγελματικό πρωτάθλημα, στο οποίο οι μισθοί είναι κατά μέσο όρο 200-300 ευρώ τον μήνα. Ο πρώτος σκόρερ στα προκριματικά, Ντάιλον Λιβραμέντο, γεννήθηκε στο Ρότερνταμ, στο οποίο υπάρχει μεγάλη κοινότητα του Πράσινου Ακρωτηρίου, και αγωνίζεται στην Κάζα Πία, η οποία βρίσκεται στη 14η θέση της πορτογαλικής Πριμέιρα Λίγκα.
O αρχηγός, Ράιαν Μέντες, παίζει στη δεύτερη κατηγορία της Τουρκίας, ενώ στο ρόστερ υπάρχουν παίκτες από ομάδες της Πορτογαλίας, των ΗΠΑ, των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, της Δημοκρατίας της Ιρλανδίας, της Ρουμανίας, της Ρωσίας, της Ολλανδίας και της Κύπρου. Το Πράσινο Ακρωτήριο είναι ένα έθνος που έχει διαμορφωθεί στις τελευταίες δεκαετίες του προηγούμενου αιώνα μέσω περιορισμένων επαγγελματικών ευκαιριών για τους κατοίκους. Η ιστορία του έχει στιγματιστεί από σοβαρές περιόδους ξηρασίας που έκαναν τις ελάχιστες καλλιεργήσιμες εκτάσεις ακόμα πιο άγονες και τους φυσικούς πόρους σπάνιους. Έτσι προέκυψαν πολλά κύματα μαζικής μετανάστευσης, με αρκετούς να ψάχνουν καλύτερες συνθήκες ζωής, κυρίως στις Ηνωμένες Πολιτείες και στη Δυτική Ευρώπη. Κάπως έτσι προέκυψαν και οι ποδοσφαιριστές με διπλή υπηκοότητα, γεννημένοι δηλαδή σε άλλες χώρες, καταγόμενοι όμως από το Πράσινο Ακρωτήριο.
Πλέον οι κάτοικοι του αρχιπελάγους μπορούν να περιμένουν με αγωνία την κλήρωση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2026 στην Ουάσινγκτον στις 4 Δεκεμβρίου και να ονειρεύονται να αντιμετωπίσουν μερικές από τις κορυφαίες ομάδες του κόσμου τον επόμενο χρόνο.
Εφημερίδα Απογευματινή
