Η νίκη της Μαλαισίας με 4-0 επί του Βιετνάμ τον περασμένο Ιούνιο φάνηκε εντυπωσιακή εκ πρώτης όψεως. Μόνο που, σύμφωνα με το παγκόσμιο διοικητικό όργανο του ποδοσφαίρου, τη FIFA, επιτεύχθηκε με επτά παίκτες που γεννήθηκαν μακριά από αυτόν τον τροπικό παράδεισο στην καρδιά της Νοτιοανατολικής Ασίας να χρησιμοποιούν πλαστά πιστοποιητικά γέννησης προκειμένου να ισχυριστούν ότι οι παππούδες τους είχαν γεννηθεί στη χώρα.
Μια ιστορία με δυνατή οσμή σκανδάλου σχετικά με τη φερόμενη ως παράνομη χρησιμοποίηση αλλοδαπών από τη Μαλαισία, που έχει φέρει για τα καλά στο προσκήνιο την πρακτική της πολιτογράφησης για τη βελτίωση των εθνικών ομάδων. Μια ιστορία που σίγουρα στους μεγαλύτερους σε ηλικία Έλληνες θυμίζει δικά μας, αλήστου μνήμης αντίστοιχα κατορθώματα. Με κορυφαίο όλων αυτό του «Αιγαλιώτη» Μπουμπλή. Ο λόγος για τον Χουάν Ραμόν Ρότσα, ο οποίος ήρθε στην Ελλάδα από την Αργεντινή το 1975 και ο Παναθηναϊκός τον απέκτησε ως γιο του Γιώργου Μπουμπλή από το Αιγάλεω, ο οποίος παρεμπιπτόντως ήταν πεθερός του Γκόμεζ Ντε Φαρία, του Αργεντινού προπονητή που είχε φέρει τον Ρότσα στην Ελλάδα. Φτάσαμε στον Σεπτέμβριο του 1982 για να αποφανθεί το Συμβούλιο της Επικρατείας, δικαιώνοντας τον Ολυμπιακό που είχε αντιδράσει, ότι δεν υπήρχε Μπουμπλής αλλά Ρότσα και να του αφαιρεθεί η ελληνική ιθαγένεια. Μια σειρά από ελληνοποιήσεις ακυρώθηκαν εκείνες τις ημέρες, μεταξύ αυτών του Νέτο Γκουερίνο του ΠΑΟΚ, τον Νόνι Λίμα του Πανιωνίου και των Γκλασμάνη, Λίσα, Κοντογεωργάκη, Μοντέζ του ΠΑΣ Γιάννινα.
Τον περασμένο Σεπτέμβριο, η FIFA επέβαλε πρόστιμο 377.000 ευρώ στην Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία της Μαλαισίας (FAM) και έθεσε σε διαθεσιμότητα τους παίκτες που φέρονται να χρησιμοποίησαν πλαστά πιστοποιητικά γέννησης. Μια απόφαση που φέρεται να χειροκρότησε θορυβημένος ο πρόεδρος Τζάνι Ινφαντίνο. Η Ομοσπονδία της Μαλαισίας ανακοίνωσε νωρίτερα αυτόν τον μήνα ότι θα ασκήσει έφεση κατά της απόφασης.
Η συγκεκριμένη υπόθεση έχει σημάνει συναγερμό στις ανά τον κόσμο ποδοσφαιρικές Αρχές. Η πρακτική της πολιτογράφησης ποδοσφαιριστών δεν είναι κάτι νέο, αλλά επανέρχεται στο προσκήνιο. «Μοιάζει με κάλεσμα αφύπνισης για τη Νοτιοανατολική Ασία», δήλωσε στην Deutsche Welle, τον διεθνή ραδιοτηλεοπτικό φορέα της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας, ο 50χρονος Ραμού Σασικουμάρ, πρώην διεθνής ποδοσφαιριστής της Σιγκαπούρης, ιδιοκτήτης σήμερα εταιρείας αθλητικού μάρκετινγκ. «Κάποια έθνη θα σκέφτονται “πρέπει να είμαστε προσεκτικοί”», ανέφερε και εξήγησε: «Η Μαλαισία πολιτογράφησε αυτούς τους παίκτες πολύ γρήγορα, αλλά στη Σιγκαπούρη χρειαζόμαστε χρόνο. Προσπαθούμε να αποκτήσουμε έναν παίκτη από την Κάρντιφ και έχουν περάσει σχεδόν δύο χρόνια», είπε αναφερόμενος στον Πέρι Εντζί.
Οι κανονισμοί
Ο Πέρι Εντζί γεννήθηκε στο Λίβερπουλ, αλλά έχει παππού και γιαγιά από τη Σιγκαπούρη, μια οικογενειακή σύνδεση που παρέχει την πιο συνηθισμένη οδό για την πολιτογράφηση, ειδικά καθώς το 2008 η FIFA αυστηροποίησε τους κανόνες. Οι παίκτες πρέπει πλέον να περάσουν πέντε συνεχόμενα χρόνια σε ένα εγχώριο πρωτάθλημα για να γίνουν επιλέξιμοι να εκπροσωπήσουν την εθνική ομάδα της χώρας. Παλαιότερα αρκούσαν δύο έτη, όμως χώρες όπως το Κατάρ είχαν προκαλέσει ανησυχίες πολιτογραφώντας τον έναν μετά τον άλλο Βραζιλιάνους παίκτες.
Η σαφήνεια
Δεν αναμένεται νέα αυστηροποίηση των κανονισμών λόγω της κατάστασης στη Μαλαισία. «Είναι πολύ δύσκολο να αλλάξουν οι κανονισμοί, επομένως οι υπάρχοντες κανόνες πρέπει να ακολουθούνται με ελέγχους και ισορροπίες και σαφή τεκμηρίωση», δήλωσε επίσης στην Deutsche Welle ο Ινδός Σάτζι Πραμπακαράν, μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Ασιατικής Συνομοσπονδίας Ποδοσφαίρου. «Δεν πρόκειται μόνο για τους κανονισμούς της FIFA, αλλά υπάρχουν και διαφορετικοί κανονισμοί για τους πολίτες σε κάθε χώρα, επομένως είναι μια περίπλοκη κατάσταση. Η σαφήνεια είναι το κλειδί».
Το γεγονός ότι η Μαλαισία έσπευσε να βρει ξένα ταλέντα για να φέρει στην ομάδα της δεν αποτελεί έκπληξη, δεδομένου ότι ο μεγάλος αντίπαλός της, η Ινδονησία, παραλίγο να φτάσει στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2026, σχεδόν εννέα δεκαετίες μετά την πρώτη της εμφάνιση το 1938, κυρίως χάρη στην πολιτογράφηση παικτών που γεννήθηκαν στην Ευρώπη με Ινδονήσιους παππούδες. Τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα επίσης αγκάλιασαν την πρόκριση με την πλειονότητα των παικτών τους να έχει γεννηθεί στο εξωτερικό, αλλά να έχει παίξει στη χώρα για περισσότερα από πέντε χρόνια.
Ο Πραμπακαράν αποδίδει την αύξηση των πολιτογραφήσεων στην αυξανόμενη παγκοσμιοποίηση σε όλα τα κοινωνικά στρώματα, αλλά και στο διευρυμένο Παγκόσμιο Κύπελλο των 48 ομάδων του 2026 αντί των 32 πριν από τέσσερα χρόνια. «Αυτή η αύξηση έχει δώσει περισσότερες ελπίδες σε όλες τις χώρες. Η πολιτογράφηση δίνει τη δυνατότητα βελτίωσης των ομάδων και αρκετές χώρες θεωρούν έτσι ότι έχουν την ευκαιρία να προκριθούν».
Μια ισχυρή εθνική ομάδα μπορεί να φτάσει στο Παγκόσμιο Κύπελλο και αυτό μπορεί να δώσει ώθηση στο ποδόσφαιρο της χώρας όσον αφορά το προφίλ και τη δημοτικότητα, αλλά μπορεί να έχει αρνητική επίδραση στο εγχώριο ποδόσφαιρό της. Η υπερβολική εστίαση σε ξένα ταλέντα ίσως σημαίνει αδιαφορία για τα εγχώρια.
Όσον αφορά τους φιλάθλους, οι περισσότεροι μάλλον δεν έχουν πρόβλημα, αρκεί η ομάδα να φέρνει επιτυχίες. Αρκετοί πανηγυρίζουν τις νίκες όπως αυτή της Μαλαισίας επί του Βιετνάμ τον Ιούνιο, αλλά σε περίπτωση αποτυχίας θα σκεφτούν ότι αυτοί οι παίκτες δεν είναι Μαλαισιανοί και αφού δεν φέρνουν νίκες δεν έχουν καμία δουλειά στην ομάδα. Το τελικό αποτέλεσμα δηλαδή είναι αυτό που σε γενικές γραμμές καθορίζει την ευαισθησία των φιλάθλων.
Εφημερίδα Απογευματινή
