Είναι το θαύμα της Μιάλμπι. Της σουηδικής ομάδας που, έχοντας ηττηθεί μόλις μία φορά σε όλη τη σεζόν, κατέκτησε τον τίτλο με τρία παιχνίδια να απομένουν για την ολοκλήρωση του πρωταθλήματος Allsvenskan και είναι 11 βαθμούς μπροστά από τη δεύτερη Χάμαρμπι. Εκεί στο Χέλεβικ, το χωριό των 1.485 κατοίκων, στις ακτές της Βαλτικής, όπου εδρεύει η συγκεκριμένη ομάδα.
Πρόκειται για το αθλητικό παραμύθι που διαδραματίστηκε σε αυτό το μικροσκοπικό ψαροχώρι της Σουηδίας, έναν τόπο όπου οι κάτοικοι ήξεραν μόνο να ψαρεύουν ρέγκες. Εκεί όπου όλα παίζουν ρόλο. Μια πολυκατοικία στην οποία ζουν οι περισσότεροι από τους παίκτες, τους κρατά ενωμένους. Ένα παντοπωλείο, όπου συναντούν τους οπαδούς, τους κρατά σε επαφή. Ένας αθλητικός διευθυντής, ο οποίος έχει επιβιώσει τόσο από όγκο στον εγκέφαλο όσο και από καρκίνο του προστάτη, τους κρατά παρακινημένους. Ένας σκάουτερ, που ήταν ο τοπικός ταχυδρόμος, τους δείχνει τον δρόμο. Και ένας προπονητής, ο οποίος ήταν διευθυντής του τοπικού σχολείου, εργάστηκε στον στρατό, τον Αύγουστο του περασμένου έτους διαγνώστηκε με χρόνια λεμφογενή λευχαιμία και πλέον τους επιτρέπει να ονειρεύονται.
Μέχρι το βράδυ της περασμένης Δευτέρας, αυτή η γωνιά της Νότιας Σουηδίας ήταν ελάχιστα γνωστή. Κάποιοι την ήξεραν για την τραγωδία του 1862 όταν πνίγηκαν επτά ψαράδες ρέγγας, κάποιοι για τις ορχιδέες που ανθίζουν την άνοιξη, όχι όμως για το ποδόσφαιρο. Άλλωστε, η Μιάλμπι, η νέα πρωταθλήτρια Σουηδίας, πριν από ακριβώς εννέα χρόνια, βρισκόταν στα πρόθυρα του υποβιβασμού στην τέταρτη κατηγορία και κατ’ επέκταση της χρεοκοπίας. Προχθές, οι παίκτες άνοιγαν σαμπάνιες στα αποδυτήρια, γιορτάζοντας την κατάκτηση του πρωταθλήματος και κάνοντας την εποχή της μιζέριας να μοιάζει πολύ μακρινή.
Ο κόουτς Άντερς Τόρστενσον είναι πλέον απόλυτα ταυτισμένος με τη Μιάλμπι. Υπήρξε παίκτης του συλλόγου, προβιβάστηκε το 1985 στην πρώτη ομάδα, αλλά δεν έκανε καμία εμφάνιση. Στα 40 χρόνια που ακολούθησαν, πέρασε μια δεκαετία στον στρατό και στη συνέχεια εργάστηκε ως διευθυντής του τοπικού σχολείου.
Όταν ο Τόρστενσον το 2023 ανέλαβε τη Μιάλμπι, ήταν η τρίτη θητεία του στον σύλλογο. Αφού το 2016 η Μιάλμπι είχε γλιτώσει την τελευταία στιγμή τον υποβιβασμό είχε περάσει στα χέρια του επιχειρηματία Μάγκνους Έμεους, ο οποίος την είχε νοικοκυρέψει οικονομικά.
Κόντρα στον καρκίνο
Κάπως έτσι η ομάδα που το 2016 είχε ζημίες 400.000 ευρώ, το 2024 κέρδισε 2,7 εκατομμύρια ευρώ. Το 2024, βοηθός του Τόρστενσον ανέλαβε ο Καρλ Μάριους Άξουμ. Νορβηγός, κάτοχος διδακτορικού στην «Οπτική Αντίληψη στο Ελίτ Ποδόσφαιρο», χωρίς μέχρι τότε καμία απολύτως εμπειρία σε ανδρική ποδοσφαιρική ομάδα. Ανέλαβε τελικά ρόλο αθλητικού διευθυντή. Ένας πραγματικός μαχητής, καθώς έχει βγει νικητής από τη μάχη του με τον όγκο στον εγκέφαλο όσο και από καρκίνο του προστάτη.
Ο ταχυδρόμος
Δίπλα του βρέθηκε ένας 28χρονος σκάουτερ που είναι και ταχυδρόμος. «Είμαι ταχυδρόμος! Ξυπνάω στις 07.00 και τελειώνω στις 16.00. Αν έχω τα παιδιά μου, πηγαίνω σπίτι και τα φροντίζω μετά τη δουλειά. Έπειτα, όταν πάνε για ύπνο κάθομαι και κάνω σκάουτινγκ μέχρι τα μεσάνυχτα. Κάθε μέρα. Όταν δεν έχω παιδιά, πηγαίνω και βλέπω αγώνες τα Σαββατοκύριακα», έχει πει ο Άρβιντ Φράνζεν, ο άνθρωπος ο οποίος ήταν υπεύθυνος για το ρόστερ που κλήθηκαν να διαχειριστούν ο Τόρστενσον και ο Άξουμ. Ο πρώτος, τον Αύγουστο του 2024 κλήθηκε να διαχειριστεί κάτι ακόμα πιο δύσκολο και τα έβγαλε πέρα. Διαγνώστηκε με χρόνια λεμφοκυτταρική λευχαιμία, έναν από τους πιο συχνούς τύπους λευχαιμίας σε ενήλικες, έναν βραδέως εξελισσόμενο καρκίνο του αίματος. «Σου λένε ότι δεν πεθαίνεις από αυτήν, αλλά με αυτήν. Προς το παρόν ζω κανονικά, απλώς ξέρω ότι τα πράγματα μπορεί να αλλάξουν σε έξι μήνες», είπε αρχικά και εκεί που όλοι περίμεναν ότι θα ανακοινώσει την απόφασή του να αποσυρθεί, αυτός συνέχισε να κάνει αυτό που έκανε μέχρι τότε. «Είχα δύο επιλογές: να συνεχίσω ή να μείνω στο κρεβάτι και να κλάψω. Διάλεξα το πρώτο», εξήγησε για την απόφασή του να συνεχίσει να προπονεί τη Μιάλμπι.
Το προσεχές καλοκαίρι η Μιάλμπι θα πάρει μέρος στα προκριματικά του Champions League για πρώτη φορά στην ιστορία της. Αυτό από μόνο του συνιστά ένα ποδοσφαιρικό θαύμα. Αν ο σύλλογος της Σουηδίας περάσει στους Ομίλους, τότε δεν αποκλείεται οι οπαδοί μεγαθήριων του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου να γνωρίσουν το παραθαλάσσιο χωριό Χάλεβικ με τα παραδοσιακά ξύλινα σπίτια και τις καλοδιατηρημένες παλιές πέτρινες αποβάθρες του. Να επισκεφθούν το τοπικό καπνιστήριο ψαριών και να καθίσουν στη μοναδική ταβέρνα του λιμανιού. Θα μπορούν να δουν το Μουσείο Αλιείας, το οποίο προσφέρει μια εικόνα για την ιστορία του χωριού.
Εκεί θα τους καλωσορίσουν σίγουρα οι ντόπιοι, τα μέλη του συνδέσμου οπαδών της Μιάλμπι. Υπάρχει και τέτοιος, αριθμεί συνολικά 500 μέλη και φέρει το όνομα «Οι στραγγαλιστές της ρέγγας». Βέβαια οι Σουηδοί τους αποκαλούσαν απαξιωτικά «χωριάτες» στη διάρκεια της σεζόν. Αυτός ήταν και ο λόγος που στη διάρκεια του πρωταθλήματος, σε όλα τα ματς, υπήρχε ένα πανό που έγραφε: «Εμείς είμαστε χωριάτες, εσείς τι διάολο είστε;».
Αυτό το πανό δεν βγήκε ποτέ από το Strandvallen, το γήπεδο που αποτελεί την έδρα της Μιάλμπι και βρίσκεται μερικά μέτρα από τη θάλασσα, δίπλα σε ένα κάμπινγκ και χωράει σχεδόν πέντε φορές τον πληθυσμό του Χέλεβικ, δηλαδή περίπου 7.000 θεατές.
Εφημερίδα Απογευματινή
