Δεν ξέρω, εάν στις επόμενες εθνικές εκλογές το δίλημμα «Μητσοτάκης ή χάος» θα αποτελέσει κριτήριο για τις επιλογές που θα κάνει ο ελληνικός λαός πάνω από την κάλπη. Ωστόσο, ακόμη και αν η εκλογική διαδικασία δεν πάρει αυτήν τη διάσταση στο συλλογικό υποσυνείδητο των ψηφοφόρων, δεδομένου ότι δεν υπάρχουν μεσσίες και αναντικατάστατοι, τότε ο κόσμος θα κληθεί να επιλέξει για «κυβερνήτη» κάποιον άλλον, που να εγγυάται την ασφάλεια της χώρας και την πολιτική σταθερότητα με όρους κοινοβουλευτικής ισχύος, βασική προϋπόθεση για να μην εξελιχθεί η διακυβέρνηση του τόπου σε πολιτικό πόκερ μεταξύ «τζογαδόρων».
Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι ο ελληνικός λαός «θα εξαφανίσει» από προσώπου γης τον Κ. Μητσοτάκη, θεωρώντας ότι η παρουσία του στην πρωθυπουργία της χώρας και την ηγεσία της ΝΔ είναι βλαπτική. Σε μια τέτοια περίπτωση, θα πρέπει να έχει μπροστά του και μια εναλλακτική επιλογή, ώστε να εμπιστευτεί το μέλλον του.
Στην παρούσα συγκυρία, αυτοί που μάχονται για να ρίξουν τον Κ. Μητσοτάκη, με την ελπίδα ότι μπορεί να γίνουν «χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη», δεν σου δίνουν την εντύπωση ότι «νοιάζονται για τον τόπο», αλλά για το πώς θα στήσουν εναντίον του «κάποιο κόλπο», μήπως βρουν τον «τρόπο», για να επανέλθουν στην εξουσία, έστω και σαν «αδερφομοίρια», σχηματίζοντας αντιπολιτευτικά μια «ετερόκλητη συμμαχία απελπισμένων» με φιλοδοξίες εκδικητικής επιστροφής ή εγωϊστικής δικαίωσης. Και όλοι τους διακατέχονται απ’ το σύνδρομο των «ηττημένων τζογαδόρων» σε μια παρτίδα Κουμ Καν ή Θανάση. Ενώ έχουν «καεί» ύστερα από πολλά καπέλα, ανυπομονούν να μην αργήσει άλλο το «παιχνίδι», για να ξαναμπούν σε αυτό.
Θεσμικός Παυλής κατά… τοξικής Ζωής
Τα ύστερα του κόσμου. Ο Π. Πολάκης έφτασε στο σημείο να κατηγορεί τη Ζωή Κωνσταντοπούλου ότι με την τοξικότητά της δηλητηριάζει την πολιτική ζωή του τόπου. Και μάλιστα, να αφήνει εναντίον της αιχμές ότι εκμεταλλεύεται με απαίσιο τρόπο την υπόθεση των Τεμπών.
Ο Π. Πολάκης, μιλώντας προχθές το βράδυ στον τηλεοπτικό σταθμό Contra, είπε για τη Ζωή Κωνσταντοπούλου: «Έχει φτιάξει ένα προσωποπαγές κόμμα, μονοθεματικό γύρω από την υπόθεση των Τεμπών. Δεν έχει διατυπώσει μισή πρόταση διακυβέρνησης για τίποτα και το μόνο που κάνει είναι να χύνει δηλητήριο. Όταν θα έρθει η ώρα να ψηφίσει ο κόσμος, θα ψηφίσει για να κυβερνηθεί. Δεν θα ψηφίσει για να μηνύσει η Κωνσταντοπούλου τον πλανήτη Γη, τον πλανήτη Άρη, τον Γαλαξία, τον Α του Κενταύρου ή το συμπαντικό σύστημα. Γιατί αυτό κάνει. Ένα δηλητήριο για τα πάντα».
!Φαντάζομαι ότι η περίφημη οργάνωση «Δημοσιογράφοι χωρίς σύνορα», την οποία η Αριστερά συνήθως επικαλείται προκειμένου να προπαγανδίσει το αφήγημα ότι στην Ελλάδα δεν υφίσταται η «ελευθερία του Τύπου», στην επόμενη έκθεσή της θα καταγγείλει και τον εκφοβισμό εναντίον του γνωστού δημοσιογράφου Γ. Πρετεντέρη, στην οικία του οποίου κάποιοι τοποθέτησαν εκρηκτικό μηχανισμό.
Νεκροί «αλήτες, ρουφιάνοι…» μόνο από τη μία πλευρά
Με αφορμή τη βόμβα που εντοπίστηκε έξω από την οικία του Γ. Πρετεντέρη, ο οποίος ανήκει στην κατηγορία των δημοσιογράφων που έχουν στοχοποιηθεί βάναυσα και χυδαία, επειδή εκφράζει ελεύθερα και με συνέπεια τη γνώμη του εδώ και πολλές δεκαετίες, καλό θα είναι να αναλάβουν τις «ηθικές ευθύνες» απέναντί του όσοι τον «έβγαλαν» στη «σέντρα», δαιμονοποιώντας με απύθμενη εχθροπάθεια τη δημοσιογραφική του ματιά στα γεγονότα.
Και για να τελειώνουμε μια και καλή με το «προπαγανδιστικό καλαμπούρι», που συνήθως εκπορεύεται από τις «ακροδεξιές» και «ακροαριστερες» -τάχα μου «αντισυστημικές»- δυνάμεις, ότι για τα «δεινά» της Ελλάδος φταίνε οι δημοσιογράφοι, να θυμίσουμε ότι από τη Μεταπολίτευση και μετά οι «νεκροί» απ’ τον χώρο της δημοσιογραφίας ήταν οι Π. Μπακογιάννης, ο Τ. Αθανασιάδης από την «Βραδυνή» και Ν. Μομφεράτος από την «Απογευματινή». Και επειδή κάποιοι «αριστερούληδες» που παριστάνουν τους δημοσιογράφους, ωρύονται με κωμική αυταρέσκεια, επειδή δεν τους απαντά -όπως θέλουν- ο Π. Μαρινάκης στην ενημέρωση των πολιτικών συντακτών, και στη συνέχεια κάνουν «ηρωϊκό σόου» στους «συντροφικούς» τους κύκλους, ας έχουν κατά νου πως σε δημοσιογραφικό επίπεδο τη «βία», την «τρομοκρατία» και τη «δολοφονία» τη βίωσαν στο πετσί τους εκδότες και δημοσιογράφοι που δεν ανήκαν στον «δικό» τους δήθεν προοδευτικό και δημοκρατικό χώρο.
Παράβαση ποιου καθήκοντος;
Απ’ τους φαιδρούς διαλόγους της δικογραφίας για τον ΟΠΕΚΕΠΕ ανάμεσα σε τρίτα πρόσωπα θα πρέπει να αξιολογήσουμε και τη χρονική περίοδο που ο «κοριός» της ΕΛ.ΑΣ. τους καταγράφει, όταν αναφέρονται σε πολιτικά πρόσωπα. Τι σημαίνει αυτό; Ότι μπορεί κάποιοι εξ αυτών, που είχαν τεθεί σε καθεστώς παρακολούθησης, να διέσυραν στις κατ’ ιδίαν συνομιλίες τους τον οποιονδήποτε, δίχως όμως να υπάρχει τρέχουσα συνάφεια με τη θεσμική του ιδιότητα.
Ακόμη και οι αναφορές στο πρόσωπο του Λ. Αυγενάκη, εναντίον του οποίου -υποτίθεται- τα κόμματα της αντιπολίτευσης σκοπεύουν να ζητήσουν έρευνα, με την κατηγορία της παράβασης καθήκοντος, γίνονται σε μια περίοδο που ο ίδιος και δεν ήταν υπουργός αλλά και είχε διαγραφεί από τη ΝΔ. Πώς λοιπόν θα «στοιχειοθετηθεί» εναντίον του κατηγορητήριο για «παράβαση καθήκοντος» μέσω μιας «υποκλαπείσας» συνομιλίας που δεν σχετιζόταν με την άσκηση των υπουργικών του καθηκόντων;
Εφημερίδα Απογευματινή
