Το γεγονός ότι τα κόμματα της αντιπολίτευσης αντέδρασαν με αμηχανία στις φορολογικές εξαγγελίες του Κυριάκου Μητσοτάκη από το βήμα της Διεθνούς Εκθέσεως Θεσσαλονίκης δεν υποδηλώνει αιφνιδιασμό αλλά κάτι χειρότερο. Πολιτικό ερασιτεχνισμό και τεχνοκρατική ανεπάρκεια εκ μέρους τους. Από τη μια έβλεπες έναν πρωθυπουργό που έδειχνε να γνωρίζει σε βάθος τι ανακοινώνει, να εξηγεί με παραδείγματα και λεπτομέρειες τα επίμαχα μέτρα φοροελαφρύνσεων, βάζοντας και τον τελευταίο πολίτη να ψάχνεται εκείνη την ώρα να τσεκάρει σε πρακτικό επίπεδο αν ωφελείται και πόσο από αυτά, και από την άλλη τα κόμματα της αντιπολίτευσης να εκδίδουν αφοριστικές ανακοινώσεις με γενικόλογες εξυπνάδες και αόριστα σχόλια.
Αν σέβονταν τον πολίτη, θα έπρεπε το Σάββατο το βράδυ τα οικονομικά επιτελεία τους να είναι μπροστά από την τηλεόραση και να περάσουν από κόσκινο όλες τις εξαγγελίες του πρωθυπουργού. Να τις κοστολογήσουν, να τις αποδομήσουν με συγκριτικά στοιχεία εφόσον δεν τις θεωρούν ωφέλιμες και έτσι να δώσουν στον κόσμο να καταλάβει ποιος έχει δίκιο και ποιος έχει άδικο. Όχι μόνο δεν συνέβη κάτι τέτοιο με οργανωμένο και επαγγελματικό τρόπο, αλλά με κάτι ανακοινώσεις «γονατογραφήματα» και σχόλια στο Χ έβγαλαν την αντιπολιτευτική υποχρέωσή τους απέναντι στον ελληνικό λαό.
Αυτή είναι η εικόνα μιας αντιπολίτευσης της «ήσσονος προσπάθειας και της απόλυτης προχειρότητας». Αλλά η αντίδρασή τους αυτή έχει την εξήγησή της. Βασίζεται στα κατάλοιπα του τυφλού λαϊκισμού και της αφοριστικής τοξικότητας από την εποχή των αγανακτισμένων, όπου ο κόσμος επάνω στην απελπισία του πίστευε κάθε πολιτικό τσαρλατάνο που του έταζε λαγούς με πετραχήλια, ντοπάροντάς τον με ηθικοπλαστικά κηρύγματα και διχαστικά συνθήματα.
Ο «γκρεμιστής» Αλέξης και το σύνδρομο του «Σαμψών»
Ως γνωστόνο Α. Τσίπραςείναι πολιτικός μηχανικός και όπως έχει δηλώσει στο παρελθόν, μπορεί να κάνει και στροφή 360 μοιρών. Αυτός και ο Τσακ Νόρις, δηλαδή. Επίσης, αν θυμάμαι καλά, σε κάποια παλιά του ομιλία είχε μνημονεύσει και τους στίχους του Κ. Παλαμά «εγώ είμαι ο γκρεμιστής, εγώ είμαι κι ο χτίστης, ο ακριβογιός της άρνησης κι ο διαλεχτός της πίστης». Επαναφέρω στη μνήμη σας όλα τα παραπάνω, διότι όντως στην παρούσα συγκυρία ο Α. Τσίπρας, μέσα από το περίφημο rebranding που ακολουθεί, προσπαθεί να κάνει στροφή 360 μοιρών στην πολιτική του ταυτότητα, εμφορούμενος από την εγωιστική αντίληψη πως «εγώ είμαι ο γκρεμιστής, εγώ είμαι και χτίστης».
Χτίστη όμως δεν τον λες. Κι ας είναι πολιτικός μηχανικός. Αλλά γκρεμιστή σίγουρα. Και όπως έχω ξαναγράψει στο παρελθόν, από τότε που πήρε την απόφαση να παραιτηθεί από πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, κάτι για το οποίο μάλλον έχει μετανιώσει, λειτουργεί με γνώμονα το σύνδρομο του «Σαμψών». Δηλαδή «αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων».
Διέλυσε τον ΣΥΡΙΖΑ, κλείνοντας το μάτι υπέρ του Σ. Κασσελάκη τον οποίο στη συνέχεια υπονόμευσε, και τώρα κάνει καψόνια στον Σ. Φάμελλο, ο οποίος δεν τολμά να υψώσει το ανάστημά του απέναντί του και γίνεται κομπάρσος στα σενάρια επιστροφής του με νέο κόμμα.
Ο εργοδοτικός συνδικαλισμός της περιφρόνησης
Ανάμεσα σε αυτούς που έσπευσαν να απαξιώσουν τις εξαγγελίες του πρωθυπουργού ήταν και ο πρόεδρος της ΓΣΕΒΕΕ, Γιώργος Καββαθάς, τον οποίο άκουγα χθες στο ραδιόφωνο των Παραπολιτικών και στη συνάδελφο Σ. Γκαντώνα να υποτιμά τα μέτρα της κυβέρνησης υπέρ της μηδενικής φορολόγησης των νέων εργαζομένων από 18 έως 25 ετών. Αν δεν κάνω λάθος, ο κ. Καββαθάς είναι εστιάτορας. Δηλαδή εργοδότης. Που σημαίνει ότι πληρώνει εργαζομένους. Αλήθεια, με τι μισθό τούς προσλαμβάνει ο ίδιος, όταν η συλλογική τους σύμβαση στην εστίαση προβλέπει αποδοχές κοντά στα 1.000 ευρώ; Γιατί βγαίνει δημοσίως και ισχυρίζεται ότι το μέτρο δεν επιδρά θετικά στους νέους εργαζομένους, καθώς τα εισοδήματά τους είναι κάτω από 10.000 ευρώ; Προφανώς ο κ. Καββαθάς νομίζει πως όλη η σημερινή νεολαία τρέχει να βρει δουλειά σε επιχειρήσεις σαν τις δικές του με 700 ευρώ και δεν του περνάει από το μυαλό πως σε αυτή τη χώρα υπάρχουν και άλλα παιδιά, που έχουν γαλουχηθεί με άλλα πρότυπα σε ό,τι αφορά το πώς βλέπουν την προκοπή και την αξιοσύνη στη ζωή τους. Να κυνηγούν μια καλύτερη ζωή, εργαζόμενοι περισσότερο γιατί έτσι επιθυμούν και έτσι έμαθαν ότι πρέπει να κάνουν από τους προγόνους τους, οι οποίοι δεν ήταν τίποτα κρατικοδίαιτοι κηφήνες του Δημοσίου ή συνδικαλιστές που εξασφάλιζαν πλούτη με το κομματικό παραγοντιλίκι.
Τα μηνύματα της σκηνικής παρουσίας
Το επιτελείο του Μεγάρου Μαξίμου επέδειξε επαγγελματισμό και στον σχεδιασμό της σκηνικής παρουσίας του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ, κυρίως σε επίπεδο ψηφιακής αντιστοίχισης της ομιλίας του Κ. Μητσοτάκη με οικείες εικόνες στα θεματικά σημεία που ανέπτυσσε τα μέτρα φορολογικής ελάφρυνσης κοινωνικών κατηγοριών ή περιοχών της ελληνικής επικράτειας. Σε επικοινωνιακό επίπεδο, η εικόνα που εισέπραττε ο μέσος τηλεθεατής από τις χρωματικές εναλλαγές στα μάτριξ του Βελλιδείου ανταποκρινόταν και στο μακροσκελές εμβληματικό σύνθημα που δέσποζε στη δεξιά πλευρά της οθόνης. Το «Βάζουμε την Ελλάδα ψηλά. Νοιαζόμαστε για όλους τους Έλληνες» κατά διαστήματα είχε φόντο διαφορετικών αποχρώσεων, υποδηλώνοντας ότι η ΝΔ είναι ένα πολυσυλλεκτικό κόμμα, ανοιχτό, δίχως στεγανά και περιχαρακώσεις, που δεν λειτουργεί μονομερώς υπέρ των «γαλάζιων παιδιών», αλλά απευθύνεται σε όλους τους ψηφοφόρους.
Εφημερίδα Απογευματινή
