Όπως έχω ξαναγράψει, ο Αλ. Τσίπρας -στην προσπάθειά του να βρίσκεται συνεχώς στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας– έχει εργαλειοποιήσει με επιδέξιο επικοινωνιακό τρόπο ουκ ολίγους δημοσιογράφους, οι οποίοι εδώ και τουλάχιστον ένα εξάμηνο προπαγανδίζουν την επιστροφή του στο πολιτικό σκηνικό της χώρας. Στις αρχές του καλοκαιριού διαβάζαμε πως ο Αλ. Τσίπρας «το αργότερο μέχρι τις αρχές Οκτωβρίου και ίσως νωρίτερα» θα έχει παραιτηθεί από μέλος της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να δρομολογήσει τη δημιουργία νέου πολιτικού φορέα. Εμείς, από αυτήν εδώ τη στήλη, κρατούσαμε τις επιφυλάξεις μας και -απ’ ό,τι φαίνεται- μέχρι τώρα δεν έχουμε πέσει έξω.
Χθες, από το γραφείο του κ. Τσίπρα έγινε γνωστό ότι βρίσκεται «στην τελική ευθεία» η έκδοση του βιβλίου του, κάτι που πάλι το είχαμε αναφέρει εγκαίρως, επισημαίνοντας ότι το συγκεκριμένο συγγραφικό του πόνημα θα το περιφέρει ανά την επικράτεια από τις αρχές του χρόνου, διοργανώνοντας σε πόλεις και χωριά εκδηλώσεις για την παρουσίασή του, ώστε να μπορεί να «τεστάρει» εάν η συμμετοχή του κόσμου σε αυτές θα είναι εξόχως θεαματική.
Σύμφωνα με πηγές από το περιβάλλον του πρώην πρωθυπουργού, το βιβλίο που ολοκλήρωσε τις προηγούμενες ημέρες αποτελεί μαρτυρία -και μάλιστα του ίδιου του πρωταγωνιστή- των κρίσιμων γεγονότων μιας από τις πιο ταραγμένες περιόδους της μεταπολιτευτικής ελληνικής ιστορίας. Στα έντεκα κεφάλαιά του, ο συγγραφέας περιγράφει και αποκαλύπτει το δραματικό παρασκήνιο των διαπραγματεύσεων, άγνωστες συνομιλίες με ξένους ηγέτες, τι τον οδήγησε στην απόφασή του για το δημοψήφισμα, αλλά και τη ναρκοθετημένη διαδρομή αμέσως μετά τη συμφωνία για την έξοδο της χώρας από τα μνημόνια.
Όπως αναφέρεται, ο Αλέξης Τσίπρας δεν αποφεύγει, το αντίθετο μάλιστα, να εξηγήσει και να αποτιμήσει κριτικά και αυτοκριτικά τις κεντρικές του επιλογές σε όλη αυτή την πορεία, ενώ δεν διστάζει να αναφερθεί και σε όσα συνέβησαν την περίοδο 2019-2023, τις αιτίες της ήττας, καθώς και την κρίση στον ΣΥΡΙΖΑ που ακολούθησε την παραίτησή του. Τέλος, στο βιβλίο καταγράφει την προσωπική του «πυξίδα», την οραματική του κατάθεση για το αύριο της Αριστεράς, της προοδευτικής παράταξης και της χώρας. Το βιβλίο αναμένεται στις προθήκες των βιβλιοπωλείων μέχρι τις αρχές Δεκεμβρίου από τις εκδόσεις Gutenberg.
Ο «μπουρζουάς» Μητσοτάκης και τα «φτωχαδάκια» της αντιπολίτευσης
Δεν σας κρύβω ότι με αφορμή τη δημοσιοποίηση των «Πόθεν Έσχες» των πολιτικών αρχηγών, βουλευτών και ευρωβουλευτών, περίμενα πώς και πώς να γίνει πρώτη είδηση ο Κ. Μητσοτάκης, καθώς από τις προηγούμενες εκλογές η περιουσιακή του κατάσταση είχε «δαιμονοποιηθεί» και δεχόταν συστηματικές επιθέσεις με υπαινιγμούς και έωλες καταγγελίες πως αγοράζει κρυφίως και στα μουλωχτά οτιδήποτε… δεν κινείται στην Ελλάδα. Από τα σπίτια του Βολταίρου, του Σεφέρη, του Καβάφη και του Ρίτσου, μέχρι τους τάφους των Βενιζέλων στα Χανιά, την Άρτα και τα Γιάννενα, την Ακρόπολη μαζί με τον Παρθενώνα, καθώς και τον νέο ουρανοξύστη στο Ελληνικό.
Όμως τελικά δεν επαληθεύτηκε μια τέτοια σκανδαλώδης είδηση σε βάρος του πρωθυπουργού, όπως τουλάχιστον προέβλεπαν ότι θα συμβεί όλοι εκείνοι που δολίως υπαινίσσονταν κάτι τέτοιο την τελευταία τετραετία, και έτσι φτάσαμε ακόμη και η «Αυγή» του ΣΥΡΙΖΑ να αναφέρεται χωρίς αποκαλυπτικές παρατηρήσεις ή εντυπωσιακές επισημάνσεις στην περιουσιακή του κατάσταση, γράφοντας απλά και ξερά: «Δείτε το “Πόθεν Έσχες” του πρωθυπουργού και της συζύγου του».
Και καλά ο Κ. Μητσοτάκης, όλοι ξέρουμε πως ανήκει στην κατηγορία των ευκατάστατων της χώρας, προέρχεται από πολιτικό τζάκι, έχοντας πίσω του ιστορία 100 ετών. Κάτι άλλοι όμως πολιτικοί από τον χώρο της Αριστεράς ή της -τάχα μου- πατριωτικής Δεξιάς πώς διάβολο γίνεται να έχουν μεγαλύτερη ακίνητη περιουσία και εισοδήματα από τον σημερινό πρωθυπουργό; Πώς γίνεται επίσης κάποιοι αρχηγοί πολιτικών κομμάτων να έχουν δηλώσει εισοδήματα εντελώς «φτωχικά» σε σχέση με τις προεκλογικές τους δαπάνες ή με τις επαγγελματικές τους ενασχολήσεις κατά τα προηγούμενα έτη; Εδώ κάτι δεν πάει καλά. Όταν είσαι πολιτικός στα όρια τού να ενταχθείς στο ταμείο ανεργίας του ΟΑΕΔ, ούτε το παράβολο για να κατέβεις στις εθνικές εκλογές ή τις ευρωεκλογές δεν μπορείς να πληρώσεις.
Ουαί υμίν, φασαίοι υποκριταί!
Πήξαμε από φασαίους-φαρισαίους αριστερούς, κατατρεγμένους από το ενοχικό σύνδρομο του «κηφήνα», που για να γλιτώσει από τη χλεύη του συστημικού καλοπερασάκια, είτε είναι δημόσιο πρόσωπο είτε όχι, υποδύεται «μποέμικους» ρόλους με αντισυμβατικό και επαναστατικό ύφος και ήθος, για να ξεγελά την κοινότητα των φασαριόζων και των αγανακτισμένων, των επικίνδυνων και των βαρεμένων. Αυτών που δεν βολεύονται με τις συνθήκες της κοινωνικής ευταξίας και δεν προσαρμόζονται στους κανόνες του λελογισμένου σεβασμού του δημοκρατικού μας πολιτεύματος.
Βλέπετε, είναι καλύτερο να πας με τα νερά όλων αυτών που δεν λογαριάζουν τίποτα και μπορεί να σε βρίσουν ή να σε προπηλακίσουν για πλάκα, εάν δεν τους πεις «αυτά που θέλουν να ακούσουν» ή δεν προσχωρήσεις στις θεωρίες συνωμοσίας τις οποίες πρεσβεύουν, παρά να τους πας κόντρα και να τους χάσεις από «σίγουρους πελάτες». Αυτή την ευθυνόφοβη και συνάμα γελοία συμπεριφορά την εισπράττουμε σε υπερθετικό βαθμό από πολλούς καλλιτέχνες, οι οποίοι με τις δημόσιες εμφανίσεις τους και τοποθετήσεις τους επιλέγουν να «λαϊκίσουν» αισχρά, ταυτιζόμενοι απερίσκεπτα με τα «θέλω και τα πιστεύω» των «εξοργισμένων» της κοινωνίας μας, επειδή ακριβώς ποντάρουν στην αστική ευγένεια και τη μετριοπάθεια των «μη επικίνδυνων» πολιτών.
Τους φασαίους της… επαναστατικής καλλιτεχνίας, που έχουν εξευτελίσει τις αξίες και τα ιδεώδη της Αριστεράς, θα τους δεις να δίνουν συνέντευξη στη «Ρόζα», παίρνοντας αντισυμβατική πόζα, αλλά την ίδια στιγμή να κυκλοφορούν στη Φιλοθέη με υπερλούξ οχήματα, να προκαλούν ατυχήματα και να μην τηρούν ούτε τα προσχήματα. Θα τους δεις σε πανάκριβα εστιατόρια στο Κολωνάκι, να τσαμπουκαλεύονται με όσους τολμούν να τους «βάλουν νάρκη», για να τους αποδείξουν πως η υποκρισία τους δεν έχει αρχή, μέση και άκρη. Και πολλά παραδείγματα ακόμη από φασαίους-φαρισαίους, που ποτέ τους δεν ζητάνε μια συγγνώμη.
Εφημερίδα Απογευματινή
