Η δημοσκόπηση της GPO για τα «Παραπολιτικά» του περασμένου Σαββάτου περιείχε σημαντικά ευρήματα, με πρώτο πρώτο ότι βρισκόμαστε πλέον σε μια περίοδο-τομή για το πολιτικό σύστημα.
Η κυβέρνηση, με αφορμή και το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, σημειώνει μια πτώση τριών μονάδων και την ίδια στιγμή και το ΠΑΣΟΚ, που είναι αξιωματική αντιπολίτευση, επίσης πέφτει, μιάμιση μονάδα. Ταυτόχρονα πέφτει και το τρίτο κόμμα, η Πλεύση Ελευθερίας-Ζωή Κωνσταντοπούλου, έστω και αν δείχνει πως αυτήν τουλάχιστον τη στιγμή δεν αποτελεί έναν διάττοντα αστέρα, καθώς από συγκεκριμένες ομάδες του πληθυσμού -με πρώτη τη νεολαία- θεωρείται ότι κάνει πραγματική αντιπολίτευση. Είναι δε εντυπωσιακό ότι και όποιο κόμμα της αντιπολίτευσης σημειώνει αύξηση, αυτή είναι απολύτως ανεπαίσθητη.
Για μια ακόμα φορά δηλαδή το τελευταίο διάστημα, με ελάχιστες εξαιρέσεις, όταν πέφτει η κυβέρνηση πέφτει και το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ενώ όταν ανεβαίνει το ένα τραβάει προς τα πάνω και το άλλο, χωρίς όμως να νιώσει κανείς ότι και σε αυτή την περίπτωση ο δικομματισμός δεν είναι καν ο «καχεκτικός» και μικρός δικομματισμός που φάνηκε ότι θα εδραιωθεί με ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη και ΣΥΡΙΖΑ με τον Αλέξη Τσίπρα – ψευδαίσθηση που τελείωσε με τις εκλογές το 2023 και ενταφιάστηκε με τις ευρωεκλογές του 2024. Ευρωεκλογές που δεν αποτελούν αυτήν τη στιγμή τη γραμμή εκκίνησης των μεγάλων κομμάτων, όπως συνέβαινε έως τώρα, αλλά το… ταβάνι του ποσοστού των κομμάτων που θέλουν να λέγονται «κόμματα εξουσίας».
Όλα πλέον δείχνουν πως η χώρα εισήλθε οριστικά σε εποχή συμμαχικών κυβερνήσεων, με τη ΝΔ να έχει στην παρούσα φάση το πάνω χέρι στις εξελίξεις. Ταυτόχρονα, το ΠΑΣΟΚ δεν εμφανίζει μια δυναμική ώστε να υπολογίζει κανείς ότι θα μπορούσε να αποτελέσει τον εναλλακτικό πόλο εξουσίας, διεκδικώντας την πρώτη θέση, καθώς μόνο με το πρώτο κόμμα μπορεί να συγκροτηθεί κυβέρνηση. Η πλευρά της προοδευτικής αντιπολίτευσης, μάλιστα, και για έναν επιπλέον λόγο, γιατί η Πλεύση Ελευθερίας-Ζωή Κωνσταντοπούλου δεν πρόκειται να μπει σε κυβερνητικό σχήμα, κάτι που πολύ δύσκολα θα δεχόταν και η Νέα Αριστερά, ακόμα και σε περίπτωση κοινού σχήματος με τον ΣΥΡΙΖΑ!
Η κατάσταση στη χώρα, αν λάβουμε υπόψη μας την πολύ ενδιαφέρουσα δημοσκόπηση της GPO για τα «Παραπολιτικά», θυμίζει, τηρουμένων των αναλογιών, την περίοδο του 2012 και μετά. Η δημιουργία πολιτικής αστάθειας είναι κάτι περισσότερο από πιθανή, καθώς και οι πιθανές δεύτερες εκλογές ενδέχεται να μην κατορθώσουν να δώσουν κυβερνητικό σχήμα βιώσιμο επί μακρόν. Οι διπλές εκλογές θα πρέπει να θεωρούνται δεδομένες, όπως και η πολιτική ρευστότητα που θα υπάρξει σε περίοδο ιδιαίτερα κρίσιμη για την περιοχή και τον κόσμο, αλλά και με πιθανές επιπτώσεις στην οικονομία. Ερώτημα είναι επίσης αν τελικά θα κατέβει με νέο κόμμα στις εκλογές ο Αλέξης Τσίπρας και πώς αυτό θα επιδράσει…
Μπορεί να τεθεί θέμα νέου εκλογικού νόμου;
Τα παραπάνω δεδομένα, που προκύπτουν αβίαστα από τη δημοσκόπηση της GPO, θέτουν ένα ερώτημα: Θα λάβει το Μαξίμου την απόφαση να αλλάξει τον εκλογικό νόμο ή ο πρωθυπουργός θα παραμείνει και αυτήν τη φορά στην πάγια έως τώρα θέση του πως δεν αλλάζει τους κανόνες του παιχνιδιού γιατί αυτό δείχνει αδυναμία;
Σύμφωνα με τις πληροφορίες μας, το θέμα έχει πέσει και πάλι στο τραπέζι των σχεδιασμών του Μεγάρου Μαξίμου, με τον πρωθυπουργό να μην αποδέχεται (έως τώρα τουλάχιστον) τις εισηγήσεις ακόμα και στενών συνεργατών του για αλλαγή του εκλογικού νόμου.
Σε τι μπορεί να αλλάξει ο εκλογικός νόμος που έχει ψηφιστεί από τη Νέα Δημοκρατία και την Ελληνική Λύση; Πρώτον, το ποσοστό που ένα κόμμα λαμβάνει αυτοδυναμία. Σήμερα το ποσοστό αυτό, το οποίο εξαρτάται από το συνολικό ποσοστό των κομμάτων που μένουν εκτός Βουλής, κυμαίνεται από 35,8% έως 38%. Υπενθυμίζεται δε ότι ο εκλογικός νόμος δεν δίνει ολόκληρο το μπόνους των 50 εδρών στο κόμμα που αναδεικνύεται πρώτο, αλλά κλιμακωτά: Το μπόνους δίνεται στο πρώτο κόμμα μόνο αν αυτό λάβει 25%, οπότε και λαμβάνει 20 έδρες, ενώ για κάθε 0,5% από εκεί και πάνω λαμβάνει μία έδρα.
Παράλληλα, εισηγήσεις προς τον πρωθυπουργό προτείνουν να αλλάξει και το πλαφόν εισόδου ενός κόμματος στη Βουλή, από το 3% που είναι σήμερα στο 5%.
Για να δούμε τι θα γίνει στο τέλος…
Μικρά Μεγάλα
-Είναι οριστικό. Ο Αλέξης Τσίπρας αν δεν δημιουργήσει νέο κόμμα πριν από τις εκλογές δεν θα είναι υποψήφιος βουλευτής. Εννοείται όμως ότι θα δώσει τη στήριξή του στον ΣΥΡΙΖΑ ή σε όποιο σχήμα αυτός τότε συμμετάσχει.
-Τι περιθώριο διαθέτουν, αν διαθέτουν, ΣΥΡΙΖΑ και Νέα Αριστερά προκειμένου να συγκροτήσουν κοινό ψηφοδέλτιο για τις κάλπες; Σε καμία περίπτωση πέραν του τέλους του έτους, ίσως και ούτε μέχρι τότε. Το γεγονός ότι ο Αλέξης Τσίπρας δεν έχει αποφασίσει αν θα κατέβει, προφανώς και τους δυσκολεύει για όποια απόφαση.
-Δεν πρόκειται να σηκώσει το γάντι που του έριξε ο Κυριάκος Μητσοτάκης ο Κώστας Καραμανλής. Ούτε κανένας από εκείνους που στην πράξη παρασκηνιακά τον υπονομεύουν. «Δεν θα του δώσουμε άλλοθι» είναι το κριτήριό τους, «δεν θα υπάρξει εσωκομματικός αντίπαλος».
-Σημαντικές παρασκηνιακές κινήσεις και στο ΠΑΣΟΚ από όλες τις πλευρές, ιδίως τώρα που οι δημοσκοπήσεις φέρουν τη ΝΔ να πέφτει και παράλληλα να πέφτει και η αξιωματική αντιπολίτευση. Όλα όμως στο παρασκήνιο.
-Άλλωστε και στο ΠΑΣΟΚ οι περισσότεροι «δελφίνοι» ακολουθούν «τακτική Καραμανλή»: Δεν θα δώσουν, λέει, στον Νίκο Ανδρουλάκη τη δικαιολογία ότι δεν έπιασε τον στόχο του γιατί τον… υπονόμευσαν. Προς το παρόν, δηλαδή, μόνο… λευκή απεργία.
-Οι διεργασίες μάλιστα σε όλους τους χώρους είναι πολλές, καθώς όλοι πιστεύουν -και δικαίως- όχι απλώς ότι η χώρα εισέρχεται σε οιονεί προεκλογική περίοδο, αλλά και ότι λίγο πριν, λίγο μετά το επόμενο καλοκαίρι στη χώρα θα στηθούν κάλπες…
Εφημερίδα Απογευματινή
