Ποτέ άλλοτε τη μεταμνημονιακή περίοδο δεν ήταν τόσο ρευστό και τόσο αδιαμόρφωτο το πολιτικό σκηνικό μετά τη ΔΕΘ.
Ίσως το μόνο σίγουρο να είναι η πρωτιά για τη Νέα Δημοκρατία, αλλά με ποσοστό που αυτήν τη στιγμή και με βάση τις προ διακοπών δημοσκοπήσεις δύσκολα θα πλησίαζε το ποσοστό που το κυβερνών κόμμα έλαβε στις ευρωεκλογές. Ουδείς μπορεί με απόλυτη σιγουριά να υποστηρίξει ούτε αν θα κατεβούν με νέο κόμμα οι δύο πρώην πρωθυπουργοί, Αλέξης Τσίπρας και Αντώνης Σαμαράς, ούτε αν θα δημιουργήσει κόμμα η Μαρία Καρυστιανού.
Δεν γνωρίζουμε αν κατέβει με δικό του κόμμα ο Αλέξης Τσίπρας πώς θα διαμορφωθεί το τοπίο στην κεντροαριστερά: Θα παραμείνει αξιωματική αντιπολίτευση ο Νίκος Ανδρουλάκης ή τον ρόλο θα τον αναλάβει ο πρώην πρωθυπουργός; Το κόμμα που θα δημιουργηθεί θα συμπεριλαμβάνει τον ΣΥΡΙΖΑ και τη Νέα Αριστερά, με όσα στελέχη ακολουθήσουν ή θα πολυδιασπαστεί περαιτέρω ο χώρος; Και τέλος, έως τότε, μήπως θα προλάβουν να δημιουργήσουν στο παρασκήνιο εκλογικό μέτωπο, όπως σχεδιάζουν ΣΥΡΙΖΑ και Νέα Αριστερά, φοβούμενοι την κάθοδο Τσίπρα;
Και αν αλλάξει με τυχόν νέο εκλογικό νόμο το όριο εισόδου ενός κόμματος στη Βουλή από το 3% στο 5% τι συσπειρώσεις θα επιχειρηθεί να διαμορφωθούν στα δεξιά της ΝΔ; Και αν οι διεργασίες έχουν αποτέλεσμα, θα μπορεί να επιχειρηθεί βραχυπρόθεσμα -και κυρίως μεσοπρόθεσμα- η απόλυτη ηγεμονία της ΝΔ υπό οποιαδήποτε ηγεσία στον συνολικό χώρο της Δεξιάς;
Επιπλέον, ουδείς γνωρίζει πώς θα εξελιχθούν οι ελληνοτουρκικές σχέσεις, καθώς η στρατηγική των «ήρεμων νερών», όπως δείχνει και η κινητικότητα για την πόντιση του καλωδίου, έχει πλέον ολοκληρωθεί. Ούτε γνωρίζει πώς θα διαμορφωθούν οι συμμαχίες στην περιοχή και οι μελλοντικές σχέσεις ισχυρών παικτών όπως το Ισραήλ, η Τουρκία και η Αίγυπτος.
Το τοπίο ομοιάζει ακόμα περισσότερο με κινούμενη άμμο, καθώς δεν υπάρχει παγκόσμια σταθερά. Η αμφισβήτηση της παγκόσμιας ηγεμονίας των Ηνωμένων Πολιτειών από την Κίνα αποσταθεροποιεί κάθε γωνιά στον πλανήτη, ενώ τυχόν λύση του Ουκρανικού με τον τρόπο που ζητάει ο Ντ. Τραμπ μάλλον θα βάλει σε μεγαλύτερους μπελάδες πολλές χώρες καθώς καταργείται το Διεθνές Δίκαιο, η δε συνέχιση του πολέμου θα θέσει σε κίνδυνο την ειρήνη στην υπόλοιπη Ευρώπη. Το Διεθνές Δίκαιο, άλλωστε, δεν υπάρχει ούτε στην περίπτωση του Ισραήλ, ενώ έκρυθμη είναι και η κατάσταση στον Ειρηνικό.
Ακόμα πιο ανησυχητικό είναι πως η Ευρώπη βρίσκεται ενώπιον μιας νέας μεγάλης κρίσης, ιδίως μετά τα νέα αδιέξοδα στη Γαλλία. Τρεις κινητήριες δυνάμεις της μάλιστα στην οικονομία και τον πόλεμο στην Ουκρανία, Γαλλία, Γερμανία και Βρετανία, βρίσκονται σε κρίση, με τις κυβερνήσεις τους να εμφανίζονται αδύναμες.
Αυτό είναι το τοπίο που η χώρα οδεύει το επόμενο διάστημα: Στο άγνωστο, με βάρκα την ελπίδα. Α, ίσως το μόνο που δύσκολα μπορεί να αμφισβητηθεί είναι πως οι συσχετισμοί που θα δημιουργηθούν μετά τη ΔΕΘ δύσκολα θα ανατραπούν ριζικά το επόμενο διάστημα.
Ο κίνδυνος να γυρίσει μπούμερανγκ η αλλαγή του εκλογικού νόμου
Ακόμα και ένα πρόχειρο ρεπορτάζ στο εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος δείχνει πως η συντριπτική πλειοψηφία των «γαλάζιων» βουλευτών, ακόμα και οι στενότεροι συνεργάτες του πρωθυπουργού, τάσσονται υπέρ της άμεσης αλλαγής του εκλογικού νόμου, φυσικά προς την κατεύθυνση ενός περισσότερο πλειοψηφικού εκλογικού συστήματος. Και λογικά, αφού σε διαφορετική περίπτωση μπορεί να χάσουν τη βουλευτική τους έδρα, με τους νέους που εκλέγονται σε κάθε εκλογική αναμέτρηση, περισσότερο και από… πενήντα!
Γιατί λοιπόν ο Κυρ. Μητσοτάκης δεν προχωρά στην αλλαγή του; Με δεδομένο μάλιστα ότι θα ακολουθήσουν και δεύτερες εκλογές στην πράξη, καταστρατηγείται ουσιαστικά το πνεύμα του Συντάγματος και η επόμενη κυβέρνηση θα αναδειχθεί με τον νέο εκλογικό νόμο. 105
Πρώτον, όλοι οι γνωρίζοντες επιμένουν πως ο πρωθυπουργός δεν θέλει την αλλαγή του εκλογικού νόμου. Δεύτερον, επειδή τον εκλογικό νόμο δεν τον αλλάζεις όταν δεν γνωρίζεις καν ποιες θα είναι οι πολιτικές δυνάμεις που θα κατέβουν στις εκλογές. Και τρίτον, δεν αναλαμβάνεις το ρίσκο και το πολιτικό κόστος της αλλαγής του εκλογικού νόμου με στόχο να κάνεις ευκολότερη την αυτοδυναμία όταν στις δημοσκοπήσεις δεν συγκεντρώνεις καν το ποσοστό των ευρωεκλογών. Γιατί εμφανίζεσαι να σκάβεις το λάκκο του άλλου, αλλά ο κίνδυνος να σου γυρίσει μπούμερανγκ είναι υπαρκτός.
Γι΄ αυτό και οι οριστικές αποφάσεις για την αλλαγή ή και σε ποια κατεύθυνση όταν διαμορφωθούν τα βασικά πολιτικά μεγέθη, θα ληφθούν στην τελική ευθεία προς τις κάλπες.
Μικρά- μεγάλα
Πρέπει να θέλει ή δεν θέλει για αντίπαλο τον Αλέξη Τσίπρα το Μαξίμου; Οι απόψεις στο κυβερνών κόμμα διίστανται. Η μία επιμένει πως η επιλογή του Αλέξη Τσίπρα θα συμβάλλει στη συσπείρωση της ΝΔ και πως αυτό είναι πρωτεύον, ακόμα και αν ταυτόχρονα ο Αλέξης Τσίπρας ενδέχεται να αναδειχθεί αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Η δεύτερη άποψη επιμένει πως μεσοπρόθεσμα ο Αλ. Τσίπρας θα αποτελέσει κίνδυνο για τη συντηρητική παράταξη και γι΄ αυτό είναι λάθος η πολιτική που ακολουθείται.
Υπάρχει πάντως και η άποψη πως αν ο Νίκος Ανδρουλάκης βγει δεύτερος, θα αποτραπεί κάθε προσπάθεια για κυβέρνηση συνεργασίας ΝΔ – ΠΑΣΟΚ. Αν όμως βγει τρίτος «τότε οι συνθήκες προφανώς αλλάζουν»!
Σε κάθε περίπτωση στο παρασκήνιο αναπτύσσονται πρωτοβουλίες για κοινή κάθοδο στις εκλογές ΣΥΡΙΖΑ και Νέας Αριστεράς. Σε περίπτωση βεβαίως που ο Αλέξης Τσίπρας δεν ιδρύσει νέο κόμμα.
Ο Νίκος Δένδιας, πάντως, δεν δείχνει ικανοποιημένος από την -άμεση- απάντηση του Γιώργου Γεραπετρίτη στον υπουργό Εξωτερικών της Τουρκίας, Φιντάν. Αν έμενε, δεν θα απαντούσε και ο ίδιος λίγο αργότερα και μάλιστα από το εξωτερικό όπου βρισκόταν.
Στην Κουμουνδούρου, ο Σωκράτης Φάμελλος φέρεται ανήσυχος από το ενδεχόμενο ο Αλ. Τσίπρας να μην περιλαμβάνει τον ΣΥΡΙΖΑ στα σχέδιά του για νέο κόμμα. Τοποθέτηση επί του θέματος θα γίνει από τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ στη ΔΕΘ, με τη συνέντευξη Τύπου.
Εφημερίδα Απογευματινή
