Έπρεπε να δημιουργηθεί θόρυβος με την περίπτωση του γνωστού τραγουδιστή και την ψυχική του υγεία, όπως διατείνονταν τουλάχιστον οι συγγενείς του, για να έλθουν στη δημοσιότητα κάποια εντυπωσιακά όσο και ανατριχιαστικά στοιχεία.
Λ.χ., στο ∆ρομοκαΐτειο πέρυσι, δηλαδή το 2024, είχαν εισαχθεί 4.875 άτομα εν των οποίων οι ακούσιες εισαγωγές -που σημαίνει ότι είχε προηγηθεί εισαγγελική εντολή– ανέρχονταν σε 3.300! Με άλλα λόγια, κοντά στο 70% οι εισαγωγές ήταν επειδή δύο μάρτυρες έκαναν τη σχετική αίτηση στην Εισαγγελία προσκομίζοντας κάποια αποδεικτικά στοιχεία για την παραπομπή σε ψυχιατρική κλινική του φερομένου ως ασθενούς. Σημαντικό είναι ότι η εισαγγελική εντολή δεν σημαίνει εγκλεισμό του καθ’ ου η σχετική αίτηση, αλλά παραπομπή σε ψυχιατρικό κατάστημα για έλεγχο της διανοητικής και ψυχικής κατάστασης εκείνου για τον οποίο έχει υποβληθεί η σχετική αίτηση.
Αυτή η δικλίδα ασφαλώς και δεν απαλύνει την ψυχική ταλαιπωρία του παραπεμπόμενου για έλεγχο, ειδικά μάλιστα αν δεν προκύπτει στο τέλος και ιατρική απόφαση για εγκλεισμό του. Και ακόμα περισσότερο στην περίπτωση που, για λόγους συγκεκριμένων σκοπιμοτήτων, έχουν συνεργήσει οι καταθέτοντες την αίτηση που θεωρεί ψυχικά ασθενή, με απλά λόγια τρελό, αυτόν τον οποίον έχουν λόγους να βγάλουν από τη μέση. ∆ιότι δεν πρέπει να υπάρχει αμφιβολία ότι δεν θα είναι λίγες οι περιπτώσεις μεταξύ των 3.300 ακούσιων εισαγωγών οι οποίες θα υποκρύπτουν δόλο. Ο σχετικός νόμος που προβλέπει τις διαδικασίες για το αίτημα προς τις εισαγγελικές Αρχές για την εισαγωγή του φερόμενου ως ασθενούς σε ψυχιατρικό κατάστημα είναι του 1992. ∆ηλαδή, οι σχετικές προβλέψεις καθορίστηκαν πριν από 33 ολόκληρα χρόνια.
Ο κόσμος έχει αλλάξει, οι συνθήκες διαβίωσης έχουν μεταβληθεί, οι αντιλήψεις επίσης. Επομένως, λογικό είναι να υπάρχει απαίτηση για τον εκσυγχρονισμό μιας νομοθετικής πρόβλεψης που αφορά καταστάσεις ορισμένες από τις οποίες μπορεί να έχουν και τα στοιχεία της βάναυσης απανθρωπιάς. Εκείνο που μοιάζει αδιανόητο για άλλες εποχές, αλλά που στη σημερινή εποχή μπορεί να μην προκαλεί εντύπωση είναι η ανθρώπινη δολιότητα που έχει μηχανευθεί ακόμα και την καταγγελία ενός συνανθρώπου μας ως ψυχικά ασθενούς προκειμένου να εξυπηρετηθούν άνομοι στόχοι και συμφέροντα. Είναι η περίπτωση της στυγνής, κυνικής και αδίστακτης συμπεριφοράς που επιδεικνύεται από τον άνθρωπο που, επειδή δεν έχει το κουράγιο να εγκληματήσει για να βγάλει από τη μέση αυτόν που θεωρεί εμπόδιο στους σκοπούς του, εγκληματεί ηθικά, αλλά προφανώς εξίσου αποτελεσματικά.
Λογικό είναι να σκεφτεί κανείς ότι από το 70% αυτών των ακούσιων εισαγωγών δεν είναι δυνατόν όλες να αφορούν πραγματικά ψυχικά ασθενείς. ∆ιότι, έστω και μία εξ αυτών να αποτελεί παράδειγμα δόλιας εξόντωσης ενός συνανθρώπου μας, αρκεί για να δώσει η Πολιτεία μεγαλύτερη προσοχή σε αυτές τις περιπτώσεις στιγματισμού αθώων, επειδή κάποιοι είτε εκμεταλλεύονται νόμους είτε διαθέτουν μεγαλύτερη ισχύ από το θύμα τους.
