Μπορεί η τεχνολογική πρόοδος και ο εκµηδενισµός των αποστάσεων που επέφερε να µείωσαν την εµπορική αποτελεσµατικότητα της ∆ιεθνούς Εκθεσης Θεσσαλονίκης, ως σηµείου διευκόλυνσης των διεθνών συναλλαγών και γνωριµίας των συναλλασσοµένων, αλλά η πραγµατικότητα αυτή δεν κατόρθωσε να µειώσει την αίγλη ενός θεσµού που µετρά ζωή ενός αιώνα. Ζωή 100 ετών! Πλέον η εµπορική της σηµασία συµβαδίζει εδώ και πολλά χρόνια µε την πολιτική διάσταση της συγκεκριµένης εκδήλωσης, καθώς από τη Μεταπολίτευση και µετά έχει καθιερωθεί να αποτελεί το βήµα απ’ όπου οι µεν πρωθυπουργοί αναπτύσσουν -δίκην προγραµµατικών θέσεων- την οικονοµική και κοινωνική πολιτική τους για το επόµενο έτος, οι δε πολιτικοί αρχηγοί των κοµµάτων της αντιπολίτευσης καταθέτουν τις δικές τους πολιτικές προτάσεις και, βεβαίως, τον αντίλογό τους σε κυβερνητικά πεπραγµένα ή τις θέσεις τους στα προβλήµατα του τόπου.
Στην εφηµερίδα «Φάρος της Βορείου Ελλάδος» του 1939, ο δηµοσιογράφος της εποχής έγραφε για την ∆ΕΘ: «Η Εκθεσις εµφανίστηκε ως µία φαντασµαγορική παραδότης (…) αλλά ευθύς από τα πρώτα έτη ενεδύθη την πορφύραν των θρύλων που περιβάλλουν την Θεσσαλονίκην ως πόλιν ιστορικήν (…) και έγινε κι’ αυτή κάτι το θρυλικόν (…)» . Ασφαλώς δεν υπάρχει καλύτερος χαρακτηρισµός για τη σηµασία της Εκθεσης αλλά και για τη σηµασία της για την ίδια τη συµπρωτεύουσα.
Και η φετινή ∆ιεθνής Εκθεση Θεσσαλονίκης διατηρεί µεν τον έντονα πολιτικό της χαρακτήρα, αφού κοινωνία και παράγοντες αναµένουν να ακούσουν κυβερνητικά προγράµµατα, αντιπολιτευτικές κριτικές, καθώς και ό,τι µπορεί να προδιαγράψει το πολιτικό σκηνικό από εδώ και στο εξής. Από την άλλη πλευρά όµως και η φετινή ∆ΕΘ διατηρεί τη διαφορετικότητά της σε σχέση µε το παρελθόν. Μία διαφορετικότητα που έγκειται στο ότι περισσεύει η εφαρµογή πολιτικής και υστερούν τα καθιερωµένα «θα». Κι αυτό συµβαίνει για συγκεκριµένο λόγο.
Με τόσο ασταθές διεθνές οικονοµικό περιβάλλον και οι πλέον ισχυρές οικονοµίες είναι ευάλωτες. Πόσω µάλλον η δική µας, αν επικρατούσαν στην πολιτική που θα εφαρµοστεί το 2026 λαϊκιστικές παρεκκλίσεις. Εποµένως, όσα πρόκειται να εφαρµοστούν από εδώ και στο εξής είναι ενταγµένα σε ένα συγκεκριµένο κυβερνητικό πρόγραµµα, µε χρονοδιάγραµµα και συγκεκριµένη κοστολόγηση. Και η τήρησή τους επιβάλλεται από το προαναφερθέν ασταθές διεθνές περιβάλλον, καθώς η δηµοσιονοµική κρίση έχει πλήξει ισχυρές οικονοµίες, όπως λ.χ. είναι η Γαλλία, που εξαιτίας της παραπαίει και πολιτικά.
Τούτων δοθέντων, το βάρος της απόδειξης της σοβαρότητας και της υπευθυνότητάς τους πέφτει στους ώµους της αντιπολίτευσης και δη της αξιωµατικής. Η οποία, δυστυχώς, παραµένει αγκυλωµένη στον παλαιοκοµµατισµό της. Χωρίς αυτό να σηµαίνει ότι και τα άλλα κόµµατα της αντιπολίτευσης δεν θα δοκιµαστούν για τη σοβαρότητά τους, καθώς είναι επιρρεπή σε ανεδαφικές όσο και λαϊκίστικες προσεγγίσεις.
Εφημερίδα «Κυριακάτικη Απογευματινή»
