Μια κυρία που έχει βιώσει προσωπικό δράμα με την απώλεια του παιδιού της -αλλά που έγινε αναγνωρίσιμο πρόσωπο στην ελληνική κοινωνία από πολιτικό αρχηγό που επεδίωξε να εκμεταλλευθεί πολιτικά ένα δυστύχημα όπως και το δράμα και άλλων γονιών- απέκτησε αιφνιδίως πολιτικές βλέψεις. Και ζητάει μια αλλαγή για να αναγεννηθεί η χώρα.
Το αίτημα της αλλαγής ως σύνθημα είναι σύνηθες, όπως συνήθη στην ελληνική ζωή είναι και τα αρνητικά αποτελέσματά της, όποτε αυτή σημειώθηκε. Να θυμίσουμε ότι το σύνθημα αυτό είχε οδηγήσει τη χώρα σε μια άλλη διακυβέρνηση προ σαράντα τόσων ετών, η οποία όμως συσσώρευσε σταδιακά πολλά δεινά. Είχε διχάσει την κοινωνία αναζωπυρώνοντας πολιτικά πάθη. Είχε μπολιάσει την κοινωνία με την έννοια της ελαστικοποιημένης συνείδησης περί ηθικής, που χαρακτήριζε όμως και ορισμένες πολιτικές δράσεις και τους πρωταγωνιστές τους.
Αυτή η αλλαγή ήταν που διόγκωσε τον δημόσιο τομέα και αύξησε τα χρέη. Και η συνέχεια της αλλαγής από τον ίδιο πολιτικό φορέα ήταν που έκανε τον κόσμο να χάσει τα λεφτά του, ενώ υπήρξαν και περιπτώσεις που υποθηκεύτηκαν εθνικά δίκαια στο όνομα της εξομάλυνσης διαφορών που υπάρχουν στις εξωτερικές εκκρεμότητές μας.
Πέρασαν χρόνια καλά ή δύσκολα και επιζητήθηκε πάλι μια αλλαγή, την οποία, υποτίθεται, θα έφερνε μια ιδεολογία που επί χρόνια ήταν στο πυρ το εξώτερον από τον ελληνικό λαό, καθώς οι θύμισες από το κακό που έκανε στη χώρα αμέσως μετά τον πόλεμο δεν είχαν εξαλειφθεί.
Πραγματοποιήθηκε και αυτή η αλλαγή, και αυτό που έμεινε ήταν, βασικώς, η απομυθοποίηση της Αριστεράς, είτε ως προς την ικανότητά της, είτε ως προς την κοινωνική της ευαισθησία, είτε τέλος ως προς την ηθική της δομή. Διότι και η πολιτική χρειάζεται να διαθέτει στοιχεία ηθικής.
Δεν είναι, προφανώς, τυχαίο ότι και τις δύο… αλλαγές που έγιναν στην πολιτική ζωή του τόπου τελικώς ο ίδιος αυτός λαός που τις επιζήτησε και τις επέβαλε είναι που τις καταδίκασε στο περιθώριο της πολιτικής. Ήταν σαν να ομολογούσε το λάθος που διέπραξε, δεδομένου ότι τα αποτελέσματα της πολιτικής των αλλαγών τα πλήρωσε.
Αξιολογώντας τις δύο μεγάλες αυτές αλλαγές που είχαν γίνει στα χρόνια της Μεταπολίτευσης μέσα από ένα ιστορικό πρίσμα, θα έλεγε κανείς ότι δεν έφεραν κάποια αναγέννηση στη χώρα, όπως είναι, υποτίθεται, ο στόχος του αιτήματος που προβάλλεται σήμερα. Διότι η ζητούμενη αλλαγή πρέπει να έχει και κάποιο φορέα που θα την εκφράζει.
Σήμερα όλες οι έρευνες της κοινής γνώμης που έχουν διενεργηθεί αποκρούουν κάθε προοπτική κυβερνητικής αλλαγής που να προέρχεται από τους χώρους όπου προβάλλεται το σχετικό αίτημα. Είναι σαν να λέει ο κόσμος, σας γνωρίσαμε, σας ζυγίσαμε και σας βρήκαμε λιποβαρείς.
Εφημερίδα Απογευματινή
