Η κήρυξη εκεχειρίας στην πολεµική σύγκρουση Ρωσίας – Ουκρανίας, που εξελίσσεται την τελευταία τριετία, δείχνει ότι η Ευρώπη ως γεωπολιτικός παράγοντας έχει ήδη περιθωριοποιηθεί. Οι εξελίξεις επικεντρώθηκαν στην Τουρκία, µε τις ηγεσίες της Γηραιάς Ηπείρου, στριµωγµένες σε ένα άβολο περιβάλλον, αυτό των Τιράνων, να επιχειρούν λεονταρισµούς, αξιοποιώντας την παρουσία Ζελένσκι στο τραπέζι τους. Είναι ήδη φανερό ότι για το τέλος του πολέµου θα αποφασίσουν µε µεταξύ τους συνοµιλίες οι Πούτιν και Τραµπ.
Πολύ πιο απόµακρη και περιθωριοποιηµένη δείχνει η Ευρώπη ως προς τις παραµέτρους στην Εγγύς Ανατολή. Για την επόµενη ηµέρα στη Γάζα, την κατάσταση στη Μεσοποταµία και ειδικά στη Συρία, τη σταθεροποίηση στον Λίβανο, την ανάκτηση της εµπιστοσύνης και της ευστάθειας στη συνεργασία Ισραήλ – Αράβων, τη γεωστρατηγική µορφολογία ανάµεσα στις ΗΠΑ και την Κίνα ουδείς λόγος δείχνει να υφίσταται να ερωτηθεί η δοµική Ευρώπη. Παρ’ όλ’ αυτά η Ελλάδα µε τους χειρισµούς της διακυβέρνησης Μητσοτάκη από το 2022-2023 και µετά δείχνει αρκετά ισορροπηµένη µεταξύ ∆ύσης και Ανατολής. Ακόµα και µετά τις γκροτέσκο διπλωµατικά καντρίλιες του Αµερικανού προέδρου Τραµπ στο τρίγωνο Ισραήλ – Σαουδική Αραβία – Τουρκία.
Υπάρχουν κύκλοι στην Ελλάδα -και όχι µόνον της αντιπολίτευσης- που έχουν κρίνει αυστηρά τις επιλογές Μητσοτάκη για «ήρεµα νερά» µε την Τουρκία. Στην παρούσα φάση όµως πλέον οι περισσότεροι χειρισµοί από αυτούς δικαιώνονται ως προς την ευστοχία και την ευελιξία τους. Από την άλλη πλευρά, η Ελλάδα όπως και η Κύπρος παραµένουν οργανικά συνδεδεµένες µε τις «Συµφωνίες του Αβραάµ». Αυτές που µέσα από οικονοµικές, εµπορικές και τεχνολογικές συµφωνίες µε κύριες ηγεσίες των Αράβων προωθεί ο πρόεδρος Τραµπ σε ένα περιβάλλον θριάµβου. Ο άνεµος που πνέει είναι ανατολικός. Η ηγεσία της Ελλάδας είναι δυτική.
Η µοίρα όµως της χώρας θα κριθεί από τη µεσογειακή της ταυτότητα, που συνδέει τη ∆ύση µε την Ανατολή. Η Ουάσινγκτον θέτει τους κανόνες του παιχνιδιού. Και ο πρόεδρος Τραµπ δεν επιθυµεί θερµές συγκρούσεις, αλλά µπίζνες. Το Ισραήλ επί του παρόντος δηλώνει δυσαρεστηµένο. Η στρατηγική Μητσοτάκη της τελευταίας τριετίας, των αποστάσεων από τις εστίες των εντάσεων, δικαιώνεται. Τώρα πλέον όλα θα κριθούν σε διαπραγµατεύσεις και συµφωνίες. Επίσης, σε οικονοµικές κοινοπραξίες µεταξύ συµµάχων. Η Ελλάδα έχει καλές πιθανότητες…
Κυριακάτικη Απογευματινή
