Όσο πλησιάζουμε προς τη ΔΕΘ, τόσο θα πυκνώνουν οι αναφορές σε θετικά μέτρα από την πλευρά της κυβέρνησης που θα τη χαρακτηρίσουν. Σε αυτό το κλίμα και η κυριακάτικη τακτική ενημέρωση του πρωθυπουργού προς τους πολίτες.
Το μοντέλο των υπερπλεονασμάτων δεν είναι μόνο πολύ εντυπωσιακό για τους διεθνείς οίκους ή τις εκθέσεις της ευρωπαϊκής δομής. Είναι μια πολύ ασφαλής διόρθωση προς τα πάνω της κατάστασης πραγμάτων των μνημονίων δημοσιονομικής προσαρμογής. Με δεδομένο μάλιστα ότι τα υπερπλεονάσματα δεν προκύπτουν από την αύξηση της φορολογίας, αλλά σε ένα μεγάλο μέρος τους από την ανάσχεση της φοροδιαφυγής και τη δημιουργία περιβάλλοντος φορολογικής δικαιοσύνης, επιτέλους, και στην Ελλάδα έχει κάθε λόγο ο κ. Μητσοτάκης να νιώθει περήφανος για τις στρατηγικές επιλογές του αυτές.
Το πρόβλημα για την Ελλάδα δεν είναι τα υπερπλεονάσματα, και ας είναι συχνά-πυκνά κύριο αντικείμενο που δέχεται η κυβέρνηση από την αντιπολίτευση.
Το πρόβλημα είναι η ακρίβεια και το κόστος ζωής σε προϊόντα και υπηρεσίες που κυριαρχεί στην Ελλάδα. Σε κάθε περίπτωση, είναι ευθύνη της κυβέρνησης και των οικονομικών επιτελείων να διορθώσουν αυτήν την κραυγαλέα στρέβλωση. Η Ελλάδα σε μέσα εισοδήματα, ως απότοκο της δημοσιονομικής της κατάρρευσης στην αφετηρία της προηγουμένης δεκαετίας, βρίσκεται στους ευρωπαϊκούς μέσους όρους μόλις πάνω από τη Βουλγαρία στο τέλος της «μαύρης λίστας». Από την άλλη πλευρά, στο κόστος ζωής είναι εντυπωσιακά πιο ψηλά στην ανάλογη λίστα.
Η Ελλάδα δεν είναι Μόντε Κάρλο ή Ελβετία, ούτε με τους παρόντες όρους μπορεί να γίνει. Το κόστος διαβίωσης θα πρέπει να παρακολουθεί την αύξηση εισοδημάτων. Επίσης οι έμμεσοι φόροι που συνεχίζουν να ισχύουν θα πρέπει να έχουν σχέση με το επίπεδο του μέσου εισοδήματος. Στην αντίθετη περίπτωση, όσο και να είναι το μέρισμα από τα υπερπλεονάσματα δεν θα καλύπτει το απαγορευτικό κόστος ζωής της καθημερινότητας.
