Οι παρελάσεις στις δύο κύριες εθνικές εορτές δεν αποτελούν απλώς ημέρα μνήμης, αλλά μια ευκαιρία επίδειξης ισχύος και συγκρότησης εθνικής συνοχής. Δεν είναι μόνο τα οπλικά συστήματα ή τεχνολογίες που ενσωματώνονται στην εθνική άμυνα. Είναι οι έμψυχες δυνάμεις που κινητοποιούν το φρόνημα ενός λαού να αποτελέσει συνέχεια της ιστορίας, της παράδοσης, της ανεξαρτησίας του. Στους παρόντες καιρούς, είναι ήδη φανερό ότι μπορεί η οικονομία, τα δημοσιονομικά, οι επενδύσεις να συνεχίζουν να έχουν προτεραιότητα, όμως τα ζητούμενα είναι περισσότερα.
Η ώρα των στρατηγών είναι και πάλι εδώ. Για να γίνει σεβαστή μια χώρα, μια εθνική οντότητα, είναι προαπαιτούμενο να μπορεί από τη μία να κάνει επίδειξη σημαίας και στρατιωτικής ισχύος, αλλά από την άλλη να είναι πειστική σε συμμάχους και ανταγωνιστές ότι μπορεί να διαταχθεί σε ένα ενδεχόμενο ή και υπαρκτό πεδίο πολέμου ή θερμής κλιμάκωσης. Όσοι δεν διαθέτουν τέτοιες δυνάμεις απλώς δεν θα τύχουν σεβασμού από τους άλλους και θα καταλήξουν αναλώσιμοι έναντι όλων.
Η Ελλάδα, εξαιτίας και των απειλών που εκπέμπει η ηγεσία της Τουρκίας, δεν αφοπλίστηκε τις τελευταίες δεκαετίες, που στην Ευρώπη επικράτησε ένας αδικαιολόγητος «πασιφισμός», μια αυταπάτη επί της ουσίας, που οδήγησε κυβερνήσεις και κρατικά δομικά συστήματα στρατηγικής να αποφασίσουν τον αφοπλισμό ως επιλογή οικονομιών κλίμακος.
Η Ελλάδα όμως κατέρρευσε δημοσιονομικά πριν από 15 χρόνια και αυτό είχε ως αποτέλεσμα να υποστεί απορρύθμιση σε κεντρικές δομές του κράτους, μεταξύ αυτών στους εξοπλισμούς και τη δομή των Ενόπλων Δυνάμεων. Όλα τα τελευταία χρόνια που η Ελλάδα ανακάμπτει, κεντρική προτεραιότητα της διακυβέρνησης Μητσοτάκη ήταν ο γρήγορος επανεξοπλισμός και ο εκσυγχρονισμός των όπλων μας. Πέραν αυτού, στη βάση της επονομαζόμενης «ατζέντας 2030» υπό τον πολιτικό συντονισμό του υπουργού κ. Δένδια, η Ελλάδα οργανώνει εκ βάθρων τις Ένοπλες Δυνάμεις, προκειμένου αυτές να ανταποκριθούν στις νέες συνθήκες, στις οποίες οι απειλές πολέμου είναι μια πραγματικότητα.
Εφημερίδα Απογευματινή
