Όλο και περισσότερο διαβάζοντας αποτελέσματα δημοσκοπήσεων, και ειδικότερα συγκεκριμένες απαντήσεις, καταλήγει κανείς στην απορία αν αυτοί που αποτελούν το εκλογικό σώμα φροντίζουν να ενημερώνονται έγκυρα, έτσι ώστε οι απαντήσεις που δίνουν όταν ερωτώνται να μη χαρακτηρίζονται από αντιφάσεις. Δεν είναι η πρώτη φορά που αυτή εδώ η στήλη το επισημαίνει, σε μια προσπάθεια πάντως να ερμηνεύσει τις αντιφάσεις αυτές οι οποίες σαφώς στερούνται λογικής. Ή, για να το πούμε πιο απλά, δεν είναι δυνατόν μια απάντηση να ακυρώνει μια προηγούμενη. Κάτι τέτοιο εκφράζει είτε έλλειψη ενημέρωσης είτε ασύγγνωστη επιπολαιότητα. Και μάλιστα από ανθρώπους που ψηφίζουν και με την ψήφο τους μπορούν και επηρεάζουν τις ζωές των υπολοίπων.
Ας πάρουμε ένα παράδειγμα μάλλον επίκαιρο. Σε πρόσφατη δημοσκόπηση (Real Polls) ερωτάται το δείγμα για τις τελευταίες συμφωνίες στον ενεργειακό τομέα και συγκεκριμένα για τον ρόλο της Ελλάδας ως διαμετακομιστικού κόμβου υγροποιημένου φυσικού αερίου. Οι θετικές απόψεις είναι πλειοψηφικές. Ένα σύνολο 57,7%. Μέχρις εδώ καλά. Από την άλλη πλευρά, ερωτάται το δείγμα αν η Ελλάδα βρίσκεται στη σωστή πλευρά της Ιστορίας ή όχι, βάσει των επιλογών της στην εξωτερική πολιτική. Λοιπόν ένα ποσοστό 62,5% -μεγαλύτερο δηλαδή από αυτό που κρίνει θετικά τις τελευταίες πολύ σημαντικές συμφωνίες στο ενεργειακό πεδίο με τα πολύπλευρα οφέλη για την Ελλάδα που άπτονται και της αμυντικής μας προστασίας- απαντά ότι η χώρα μας δεν είναι στη σωστή πλευρά της Ιστορίας!!
Ας επιχειρήσουμε λοιπόν να ερμηνεύσουμε τι σημαίνει αυτή η απάντηση. Δεδομένου λ.χ. ότι οι ενεργειακές συμφωνίες που κρίνονται θετικά τελούν υπό την αμερικανική ομπρέλα, το ότι η χώρα δεν είναι στη σωστή πλευρά της Ιστορίας σημαίνει ουσιαστικώς ότι κακώς έγιναν αυτές οι συμφωνίες(!) και ότι θα ήμασταν στη σωστή πλευρά αν είχαμε «πλευρίσει» τη Ρωσία. Και αναφέρω τη Ρωσία ως λογικό συμπέρασμα, αφού οι ενεργειακές συμφωνίες αποβλέπουν στην απεξάρτηση της Ευρώπης από το ρωσικό αέριο και στην υποκατάστασή του από το αμερικανικό, που θα περνάει από την Ελλάδα! Αυτό είναι το πιο αυτονόητο συμπέρασμα από τις δύο αντιφατικές απαντήσεις που δόθηκαν, καθώς δεν αποκλείεται στο μυαλό αυτών που απάντησαν η σωστή πλευρά της Ιστορίας να είναι λ.χ. το ότι κακώς είμαστε στην Ευρωπαϊκή Ένωση παρά το γεγονός ότι ανεξαρτήτως των επιτήδειων που με απάτες ωφελήθηκαν, εισέρευσαν στη χώρα τα χρόνια της Μεταπολίτευσης πολλά δισεκατομμύρια, τα οποία βεβαίως θα εστερείτο η Ελλάδα αν ήταν εκτός ΕΕ.
Αφού αφήσαμε πίσω μας τα δύσκολα, τα χρόνια που πέρασαν μας επιτρέπουν να δούμε με ψυχραιμία μεν αλλά και με συνειρμούς τρόμου τι θα συνέβαινε αν είχαμε μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ στη σημερινή συγκυρία, όπου όχι απλώς αναβιώνουν συνθήκες Ψυχρού Πολέμου, αλλά υπάρχει κίνδυνος μιας νέας παγκόσμιας ανάφλεξης από μία λάθος κίνηση. Ο ΣΥΡΙΖΑ ως κόμμα είχε τηρήσει επαμφοτερίζουσα τακτική, που έκρυβε πίσω από την αμφισημία της την υποστήριξη της Ρωσίας. Δείχνοντας συγχρόνως ότι, ως αμετανόητοι εραστές του πλέον αυταρχικού κομμουνισμού, είχαν δυσθυμία στην παραδοσιακή θέση της χώρας. Ότι ανήκει απαρέγκλιτα στη Δύση.
Και να μην ξεγελιόμαστε. Η στροφή που είχε κάνει ως κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ είτε προς την Ευρώπη είτε προς τις Ηνωμένες Πολιτείες ήταν προσχηματική. Προσχηματική εξ αιτίας του φόβου για μια ενδεχόμενη απομόνωση της χώρας μας από τους παραδοσιακούς συμμάχους της που θα είχε ακόμη μεγαλύτερες συνέπειες επί των οικονομικών, όπου ούτως ή άλλως ο ΣΥΡΙΖΑ είχε ρίξει τη χώρα στα βράχια. Μερικά παραδείγματα. Ο κ. Τσίπρας είχε αναθέσει ένα από τα πιο κρίσιμα υπουργεία στον Πάνο Καμμένο, ο οποίος με την εκδήλωση της ουκρανικής κρίσης έκανε «λάικ» στις προκλητικού ύφους ανακοινώσεις της ρωσικής πρεσβείας στην Ελλάδα, επειδή η χώρα μας τασσόμενη στο πλευρό της Ουκρανίας είχε φωταγωγήσει τη Βουλή και την Ομόνοια με τα χρώματα της πληττόμενης χώρας.
Το φιλορωσικό κρεσέντο των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ είχε επιβεβαιωθεί με απίθανες δηλώσεις δύο ευρωβουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ. Ο ένας είχε αποδώσει τα όσα συμβαίνουν στην Ουκρανία στην… προπαγάνδα των δυτικών ΜΜΕ, τα οποία, λέει, με τη στάση τους διευκόλυναν τις πολεμικές προετοιμασίες!! Ούτε λέξη για τις προθέσεις του Πούτιν, που κατέλυαν κάθε έννοια διεθνούς δικαίου και υπονόμευαν τη διεθνή ειρήνη. Από την άλλη πλευρά ο έτερος ευρωβουλευτής είχε εξισώσει Ρωσία και Ουκρανία, θύτη και θύμα. Και είχε θεωρήσει μάλιστα… ιμπεριαλιστική την Ουκρανία που δέχτηκε την επίθεση.
Ή μήπως μπορούμε να ξεχάσουμε ότι ήθελαν να τυπώσουν… δραχμές στη Ρωσία, όπως είχε αποκαλύψει ο ίδιος ο Πούτιν στον Ολάντ.
Άλλη σωστή πλευρά της Ιστορίας στην οποία θα μπορούσε να είναι η χώρα είναι μάλλον δύσκολο κανείς να εντοπίσει. Εκτός και αν κάποιοι εννοούν ότι θα έπρεπε να είμαστε στο πλευρό της Χαμάς, της Χεζμπολάχ και των Χούθι, δεδομένου ότι υπάρχουν μεταξύ μας και τέτοιοι ανισόρροποι.
Εφημερίδα Απογευματινή
