Ο Ολυμπιακός, λοιπόν, επιστρέφει… και με τη βούλα στην ελίτ του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου: Τη League Phase του UEFA Champions League, εκεί όπου θα κληθεί από τον Σεπτέμβριο να αντιμετωπίσει τα πιο «επικίνδυνα» θηρία της Γηραιάς Ηπείρου. Τη… μισή Premier League (με τους Άγγλους να συμμετέχουν με έξι ομάδες στη διοργάνωση), την ελίτ της La Liga (με Μπαρτσελόνα, Ρεάλ, Ατλέτικο Μαδρίτης και σία) και φυσικά όλες τις μεγάλες» δυνάμεις από Ιταλία, Γερμανία, Γαλλία. Παλιότερα ενδεχομένως η συνύπαρξη οποιασδήποτε ελληνικής ομάδας στον ίδιο όμιλο με ομάδες, όπως η Λίβερπουλ, η Άρσεναλ, η Μάντσεστερ Σίτι, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, η Μπάγερν, η Παρί ή η επίδοξη πρωταθλήτρια Ευρώπης, Ίντερ, να προκαλούσε… κρύο ιδρώτα στο μέτωπο.
Με τον Ολυμπιακό του Μεντιλίμπαρ δεν αισθάνεσαι σταγόνα ιδρώτα, ακόμη κι αν εμφανιστεί στη Γη μια μεικτή εξωγήινων από τον πλανήτη Κρύπτωνα και τον πλανήτη Άσγκααρντ (έτσι για να μεταφερθούμε λίγο στον κόσμο των κόμικς) για να τον αντιμετωπίσει. Ξέρεις ότι η ομάδα του Βάσκου θα επενδύσει στο δικό της ποδόσφαιρο για να φτάσει στη νίκη, ανεξαρτήτως αντιπάλου, και εννοείται άλλες φορές θα το πετύχει και άλλες όχι.
Δεν χωρά αμφιβολία ότι ο βαθμός δυσκολίας της «ερυθρόλευκης» αποστολής στα σαλόνια του Champions League θα είναι πιο υψηλός σε σχέση από οποιονδήποτε άλλον κλήθηκαν να φέρουν εις πέρας οι Πειραιώτες επί των ημερών του «Μέντι». Όταν έχεις δει μόλις πριν από λίγους μήνες ομάδες όπως η Μάντσεστερ Σίτι και η φιναλίστ του τελικού Παρί Σεν Ζερμέν να… δεινοπαθούν να φτάσουν στα playoffs, ή ομαδάρες όπως η Λειψία και η Μπολόνια να αδυνατούν να συγκεντρώσουν διψήφιο αριθμό πόντων, αντιλαμβάνεσαι ότι ακόμη και η εξασφάλιση μιας θέσης στις πρώτες 24 φαντάζει με… βουνό ολόκληρο.
Ζητείται εύκολο γκολ
Υπάρχει, βέβαια, και η… αισιόδοξη πλευρά του νομίσματος. Αυτή που θέλει τον Ολυμπιακό να βολεύεται περισσότερο στο να αντιμετωπίζει ομάδες όπως η Άστον Βίλα (ακόμη και εκτός έδρας) από το να προσπαθεί να διασπάσει «κλειστές» άμυνες, σαν αυτές που συναντά στο πρωτάθλημα της Super League.
Επί των ημερών του Μεντιλίμπαρ στο λιμάνι οι «ερυθρόλευκοι» θυμίζουν… φονική μηχανή όποτε συναντούν απέναντί τους ελεύθερους χώρους και τα περισσότερα παιχνίδια στο Champions League θα χαρακτηρίζονται από το συγκεκριμένο σενάριο.
Υπάρχει, ωστόσο, ένα στοιχείο του παιχνιδιού του το οποίο ο πρωταθλητής πρέπει να αναβαθμίσει σε μεγάλο βαθμό αν θέλει να είναι ανταγωνιστικός και διεκδικητικός στη «μάχη των αστεριών». Και αυτό είναι η αύξηση του βαθμού παραγωγικότητας από τους ποδοσφαιριστές που πλαισιώνουν τον Αγιούμπ Ελ Κααμπί (ή όποιον άλλον φορ αγωνίζεται στην κορυφή της επίθεσης).
Ο Μαροκινός πήρε φέτος μηδαμινές βοήθειες από τους εξτρέμ στο σκοράρισμα. Ιδιαίτερα από τους «καθαρόαιμους» ακραίους, όπως ο Ζέλσον ή ο Βέλντε και λιγότερο από τους «υπηρεσιακούς», τύπου Τσικίνιο ή Ροντινέι.
Οι «ερυθρόλευκοι» καλούνται είτε να εντοπίσουν στη μεταγραφική αγορά είτε να δημιουργήσουν έναν νέο Γιαννακόπουλο, έναν νέο Γκαλέτι, έναν νέο Μιραλάς (στα ντουζένια του), έναν νέο Τζόρτζεβιτς. Αναφερόμαστε φυσικά στο καλούπι των παραπάνω ποδοσφαιριστών και την ευχέρεια στο σκοράρισμα που τους χαρακτήριζε.
Στη φετινή ευρωπαϊκή διαδρομή του ο Ολυμπιακός δεν βρήκε ούτε ένα γκολ από κλασικό εξτρέμ! Ούτε ένα! Αν μπολιάσει με αυτό το επιπλέον στοιχείο του το «Μεντι-ποδόσφαιρο» που τον χαρακτηρίζει τον σχεδόν 1,5 χρόνο που βρίσκεται στα μέρη μας ο Βάσκος, μην εκπλαγείτε αν δείτε τους «ερυθρόλευκους» να πραγματοποιούν… θαύματα και στο υψηλότερο επίπεδο του ευρωπαϊκού ανταγωνισμού.
Εφημερίδα Απογευματινή
